*************************************************************
HEADLINES
*************************************************************
NEWS ON MIGRANTS
Burma in tier 3 in trafficking: US report
US Faults Malaysia for Poor Trafficking Record
Burmese Migrants Rely on NGOs for Care and Supplies
NEWS ON REFUGEES
Recent Karen Exodus Raises Questions about UNHCR Role
SITUATION UPDATE
End the Human Warehousing of Refugees in Thailand
The Worst Places to Be a Refugee
*************************************************************
ေရြ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားသတင္း
ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ ဖုတ္ဖရၿမိဳ႕နယ္တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားထပ္မံဖမ္းခံရ
မေလးရွားမွာ ျမန္မာအပါအ၀င္ လူကုန္ကူးမႈ အေျခအေန ဆုိး၀ါးေနဆဲ
ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ကူးေခြေရာင္းသူမ်ားကို အေရးယူရန္ မြန္အဆိုေတာ္မွစီစဥ္
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ရွိ ဖုတ္ဖရား (Phop Phra)ၿမိဳ႕နယ္မွ ျမန္မာအလုပ္သမားတို႔၏ ဘ၀အေျခအေနမ်ား
ဒုကၡသည္မ်ားသတင္း
ဘန္ေတာင္ယန္ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ဝမ္းေရာဂါ ျဖစ္ပြား၊ (၄) ဦးထက္မနည္း ေသဆုံး
စစ္ေျပးကရင္ဒုကၡသည္မ်ားတြင္ ကေလးငယ္ (၈၀၀) ေက်ာ္ ပါဝင္္
ကရင္ဒုကၡသည္ကေလးမ်ားကို စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ထုိင္းအဲန္ဂ်ီအို အားေပးႏွစ္သိမ့္
ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားတြင္ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ားစြာပါဝင္
ဗမာက ကရင္ေတြကို မ်က္ႏွာအုိးမဲသုတ္ၿပီး တိုက္ခိုင္းေနတဲ့စစ္ပြဲ
ကရင္ျပည္သူအေပၚ တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္တန္႔ေရး ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားေပးရန္ ေကဒဗလ်ဴအို ေတာင္းဆို
*************************************************************
NEWS ON MIGRANTS
*************************************************************
Burma in tier 3 in trafficking: US report
Written by KNG Wednesday, 17 June 2009 19:43
When it comes to trafficking in women and children, Burma is one of the worst countries. Women and children are trafficked into neighbouring countries like China, Thailand, India, Bangladesh, Pakistan, Malaysia and South Korea, according to a Trafficking in Persons Report 2009 released yesterday by the US State Department.
The report noted that Burma has a ranking of Tier 3 and it is a country where the government does not fully comply with the minimum standards and is not making significant efforts to prevent trafficking.
Burma has been ranked in Tier 3 for the ninth time in the Trafficking in Persons Report by the US State Department since 2001. The report listed 175 countries on trafficking issues.
Burma is a source country for women, children and men, who are trafficked for forced labour, domestic servitude and commercial sexual exploitation.
According to the report, Burmese women are trafficked to China for forced marriages and to Malaysia and China for commercial sexual exploitation. Men and women are trafficked to Malaysia and Thailand for forced labour and even Burmese children in Thailand are subjected to conditions of forced labour as hawkers, beggars and for work in small scale industries.
Burmese military and civilian officials remain directly involved in forced labour and unlawful conscription of child soldiers, with reported cases of child soldiers increasing annually, according to the report.
However, the Burmese military junta has been trying to convince the international community that it is making significant efforts to prevent trafficking and there is also effort to protect repatriated victims of cross-border sex trafficking. But there has been very limited protection for victims of forced labour and internal sex trafficking within the Burmese border.
http://www.kachinnews.com/index.php/news/907-burma-in-tier-3-in-trafficking-us-report.html
************************************************************
US Faults Malaysia for Poor Trafficking Record
By FOSTER KLUG / AP WRITER Wednesday, June 17, 2009
WASHINGTON — The Obama administration on Tuesday faulted Malaysia, a key US partner in Southeast Asia, for failing to do enough to stop the sexual and forced labor exploitation of women and children.
The State Department's annual "Trafficking in Persons Report" put Malaysia on its list of top trafficking offenders. Repeat offenders on that list include North Korea, Burma and Fiji.
Countries cited for failing to take adequate steps to address trafficking can be subject to limited sanctions. The report is meant to expose trafficking problems around the world and propose solutions.
The report said that Malaysia is a destination and source "for women and children trafficked for the purpose of commercial sexual exploitation and for men, women and children trafficked for the purpose of forced labor."
It recommended that Malaysia's government fully implement and enforce anti-trafficking laws and increase prosecutions, convictions and sentences for both sex and labor trafficking.
The US Senate Committee on Foreign Relations said in an April report that illegal Burmese migrants deported from Malaysia were forced to work in brothels, fishing boats and restaurants across the border in Thailand if they had no money to buy their freedom.
Malaysia said it found no evidence to support the claim that thousands of deported Burmese migrants were handed over to human traffickers in Thailand.
The State Department report also expressed worry about worsening trafficking records in the Philippines, Cambodia, Bangladesh and Pakistan.
These countries were placed on the State Department's "watch list" of trafficking offenders, joining China, India and Sri Lanka.
The State Department report tracks human trafficking for the sex trade, coerced labor and the recruitment of child soldiers. Researchers monitor efforts that countries take to stop trafficking, including prosecution, sentencing and programs to help victims.
http://irrawaddy.org/article.php?art_id=16026
*************************************************************
Burmese Migrants Rely on NGOs for Care and Supplies
By Leila Darabi
June 18, 2009 - 8:00am
An estimated two million Burmese refugees have fled conflict zones in Burma to live as undocumented migrants in Thailand. This population has few options when it comes to seeking information about even basic anatomy, let alone health care. With migrant schools that end after the first or second grade, virtually no internet access, low levels of literacy and limited to access to television - which, even if available, is broadcast in Thai, not Burmese - community-based organizations play a large role in providing reproductive health information and services.
A new report released this week by the Thailand-based Adolescent Reproductive Health Network (ARHN) reveals that the country's birth spacing and family planning program is not reaching young migrants. Instead, adolescent refugees from Burma living in Thailand rely disproportionately on community-based organizations, pamphlets and posters for sexual and reproductive health information and supplies like condoms.
ARHN's "Protecting Our Future" report presents findings from a survey of nearly 400 12-24 year olds living in and around UN refugee camps on the Thai side of the border. The data were collected by local Burmese migrant activists also living undocumented in Thailand and shed light on a population about which previously very little was known. Around the world, little research exists on the sexual and reproductive health needs of young people living in areas of conflict.
Not surprisingly, the study found that knowledge of sexual health and anatomy is very low among adolescents from Burma's conflict zones. Most young people had heard of condoms and birth control pills, but few had ever used them. The authors estimate the prevalence of sexually transmitted infections (STI) among young people to be seven percent and found high levels of acceptance of gender based violence and male authority over women's reproductive choices among both men and women interviewed.
In communities where ARHN, a network of nine community-based organizations (CBO's) works, the study found that a majority of teens got information about sex and reproductive health from trainings by CBO's in migrant schools or factories; or from pamphlets and posters prepared and distributed by the network.
These results suggest the work of the network is having major impact in areas with virtually no other reproductive health services. Donors interested in meeting the needs of vulnerable populations should invest in low-cost interventions such as the network's community education programs, the authors suggest. Since contraception is subsidized nationally by the Thai government, ARHN is able to provide an individual with a month's supply of birth control pills for just $2-3 US dollars.
In order to raise awareness of the migrant populations of the Thai-Burma border, a group of international photographers have put together a photo book and exhibition on the ongoing civil war in Burma and its fallout. Sponsored by Burma Borders Projects, the Global Justice Center, Ibis Reproductive Health and the Women's Refugee Commission, "Invisible Lives" features photographs by Tom Soddart, Morgan Hagar, Becky Hurwitz, and amateur Burmese and Karen photographers.
These images will be on display from June 16-29 at powerHouse Books in DUMBO and proceeds from the book sale will benefit ARHN. The show opens today, June 17th with a reception open to the public.
http://rhrealitycheck.org/blog/2009/06/17/burmese-migrants-rely-youth-network-care-and-supplies
*************************************************************
NEWS ON REFUGEES
*************************************************************
Recent Karen Exodus Raises Questions about UNHCR Role
By SAI SOE WIN LATT Wednesday, June 17, 2009
The latest joint attacks in Karen State by Burmese and Democratic Karen Buddhist Army (DKBA) forces, which began on June 7, have forced an estimated 6,000 Karen people into Thai-Burmese border areas.
The targeted areas included Ler Per Her IDP (Internally Displaced Persons) camp, which was shelled by mortars, according to Burma Campaign UK.
The slow response from the international community, including the UN, has frustrated Burma’s human right activists. Also, the United Nations High Commission for Refugees (UNHCR) has yet to take significant steps to assist the refugees, leaving them leaving at the mercy of local aid groups.
Indeed, the way the most recent Karen refugees have been assisted by the international community raises questions about the effectiveness of the refugee system itself.
The global refugee regime is based on a structure and philosophy that stems from the International Refugee Organization, the predecessor institution that provided the template for the UNHCR. As such, the current refugee system essentially serves states’ interest rather than refugees’ interest.
In other words, the presence of refugees in general is considered a challenge to a state, and the UNHCR focuses on refugee containment and repatriation, rather than recognizing refugees’ rights to settle in a country of asylum or resettlement in a third country.
More broadly, the global refugee mission is to stabilize the world order composed of individual nation-states by containing refugee movements.
This philosophy is reflected in a 1993 statement by Sadako Ogata, the former UN High Commissioner for Refugees. Her point, which still holds true today was that, “The subject of refugees and displaced people is high on the list of international concerns today not only because of its humanitarian significance, but also because of its impact on peace, security and stability. The world cannot reach a new order without effectively addressing the problem of human displacement.”
The commissioner, significantly, describes refugees as a “problem” that destabilizes the world order. Solving the “problem” is for the ultimate purpose of the security of that order.
The painful irony is that it is this same world order with so-called sovereign nation-states that generates so many of the refugees in the world today.
Mostly minority and marginalized populations, such as the Karen, are driven out of their homes after being treated as “enemies” by a military regime that has autonomous control of the state apparatus.
While recent attacks are difficult to frame in terms of Burmese versus Karen, given the collusion of the DKBA with regime forces, it is clear that this is a struggle over economic resources as well as geographical control. Still, this is just one incident in the political hang-over of the sovereign state system that the UNHCR is mandated to protect.
In any case, Karen refugees are byproducts of a political struggle versus state oppression. Yet, the UNHCR is mandated to handle the plight of the Karen through charity work in its role as a purely humanitarian, yet “non-political,” institution. This allows the UNHCR to refrain from engagement over political issues that otherwise would implicate it in issues of sovereignty.
In addition to overriding philosophical issues, the UNHCR’s protection practices also raise problematic questions. For example, its provision of providing only minimum assistance to refugees while assuming that providing maximum assistance would attract more refugees.
In addition, there has been a recent shift towards a so-called “preventive protection” stance under a rubric of “the right to remain at home.” This is designed to prevent refugees from seeking refuge across a border by providing “safety zones” within conflict areas.
Ler Per Her IDP camp, which was shelled last week, is part of this strategy of “preventive protection,” which shows the fallibility of so-called “safety zones.”
The UNHCR humanitarian work cannot be isolated from a donor country’s domestic immigration policy.
That the first strategy of donor countries is to prevent refugees from resettling abroad is clearly reflected in the EU Presidency’s Declaration on Karen villagers, dated June 11, 2009, which said, “The EU reiterates its commitment to the sovereignty and territorial integrity of Burma/Myanmar. The EU calls instead for the conditions to be created that allow the return of all refugees.”
Here, insistence on “return” in theory can serve as a quick-fix but it can ignore the actual experiences and fate of refugees in much of the world, including the Karen refugees in Thailand. Seeing refugees as temporarily displaced people can serve to sentence millions of people to a life in refugee camps, supposing that they will eventually “return” to their country.
For example, Kitty McKinsey, a regional spokesperson for the UNHCR, told Spectrum magazine in an interview on the most recent wave of displaced Karen villagers, “They all say they want go back as soon as possible.'' A UN spokesperson in Geneva, William Spindler, expressed a similar view.
It is understood that refugees miss their home like everyone else, but UNHCR is wrong to insist on that as a core interpretation of policy. It knows from experience that refugees often end up living in refugee centers for decades.
It should go without saying that refugees, including new arrivals, should be entitled to earn a living outside refugee camps, rather than being locked up inside, only to be turned into a modern version of “white men’s (and women’s) burdens.”
Yet, highlighting such problems with UNHCR role, we can not its role in saving people’s lives in emergency situation and providing life-sustaining aid. Neither is this to discount its heroic staffers in the field who are fighting hard for refugee rights.
Field staffers, as well as executive officers, are in a position to critically reflect on UNHCR’s limitations. Rather than reproducing UNHCR’s “depoliticized humanitarianism,” progressive members and staffers should move beyond technical-centrism and emergency management mentality to address the disruptive aspects of the nation-state system as it now exists.
Similarly, critiques of donor countries do not underplay the thousands of former refugees who are now able to earn livelihoods in these countries. Yet, donor countries that are able to effectively supplement their domestic labor force with immigrant labor must do other than part in dealing fairly with refugees who fleeing from war with little hope of stability in their lives.
http://irrawaddy.org/article.php?art_id=16050
************************************************************
SITUATION UPDATE
New arrivals in Tha Song Yang District, Thailand, due to conflict in Karen State
TBBC have earlier reported that an increased number of people have fled to Thailand, following several days of shelling and fighting between armed groups in Karen state, Burma. A majority of the people who have fled to Thailand, mostly women and children, were residents of Ler Per Her IDP camp in Karen State. New arrivals are located in Tha Song Yang District, north of Mae Sot.
According to reports from local village leaders, around 4000 persons have been displaced due to the conflict. The number of new arrivals in Thailand is now estimated to be 3,197, according to the Royal Thai Government (RTG). This does however not reflect the total number of new arrivals, as some people are hiding in the jungle area.
RTG has assigned 3-4 official holding sites in the area that will be assisted by the Thai authorities.
TBBC is still receiving reports of shelling and fighting between the Democratic Karen Buddhist Army – affiliated with the Burmese army (DKBA ) and Karen National Liberation Army (KNLA) in the border area. Seven mortar shells launched by DKBA and the Burmese Army have also landed on the Thai side of the border, which has caused a number of Thai villagers to relocate to Nuh Bo temple area (as per advice of Thai Military). The Thai Army, Border Police and other local authority are monitoring the situation closely.
RTG confirmed on Monday 15th June the presence of visible fighting and recognised that it is clear that people are fleeing form fighting, and that people are unable to go back under present conditions.
In coordination with other aid agencies, UNHCR and Thai Ministry of Interior ,TBBC will provide basic food assistance to the affected people until the situation becomes clearer whether people will stay at current locations, go back to their homes or be relocated inside Thailand. TBBC is also providing plastic sheeting, and other necessary items, such as blankets..
The most urgent needs are currently latrines, medicines and mobile health personnel, according to RTG.
TBBC have not received any reports about major outbreaks of diseases, but Tha Song Yang Public Health representatives confirm that there are a few cases of Malaria. Other health agencies are supporting a Vector Control Campaign and immunisation and malnutrition programmes.
The local communities are used to dealing with this kind of emergency situation, hence, the capacity on the ground is already well developed which facilities relief efforts. Still, the situation remains difficult for many of the people, especially for those hiding in the jungle or sheltering under plastic sheeting as it is the rainy season.
http://tbbc.org/announcements/SITUATION%20UPDATE%2016%20June.pdf
*************************************************************
End the Human Warehousing of Refugees in Thailand
An Open Letter from Thai Civil Society Leaders to International Donors
More than one hundred thousand refugees languish in a string of camps along the border of Thailand and Myanmar, chronically dependent upon international aid because they are not allowed to live elsewhere or pursue livelihoods in Thailand. They are not criminals who have done something wrong, or animals to be put in a zoo, or children who must depend on others. They are innocent human beings fleeing war and persecution who should be allowed to live normal lives of human dignity and responsibility [with the right to work and freedom of movement]. The undersigned members of Thailand’s business, labor, faith, and human rights advocacy communities greatly appreciate the generosity of [the] international donors for their past help but respectfully appeal to them to commit funding for more rights-friendly, community-based alternatives instead of forced encampment.
We have long advocated such alternatives to our Government. Supporters of the status quo, however, argue that encampment makes refugees more visible and attracts aid. Were refugees free to live normal lives, they argue, this would burden local communities. But this need not be so. Thai community groups are willing to “adopt” and host refugee families—much as similar groups resettle refugees in other countries. [With the right policies, t]hey can help refugees integrate and become productive and self-sufficient. Aid could be redirected to reimburse local schools, hospitals, and other social service institutions that help local Thais—many of whom are just as poor—along with refugees as needed.
This [could be] a win-win alternative but it requires global commitment. Refugee protection is, after all, an international responsibility, not just that of the country that happens to be next door. Donor countries should commit to shouldering their fair share as well. More importantly, however, they must make it clear that protection means honoring refugees’ basic human rights to live normal lives, not dependency on rations or confinement to camps.
Thank you for your kind attention [and support].
Name…………………………………...Family Name………………………………
Occupation…………………………………………………………………………..
Signature……………………………………………………………………………..
Best Regards,
Rattanaporn Poungpattana
Program Officer
The U.S. Committee for Refugees and Immigrants - Thailand
Tel: 02-354-9362
Mobile: 086-810-0537
*************************************************************
The Worst Places to Be a Refugee
By KATIE MATTERN / IPS WRITER Thursday, June 18, 2009
WASHINGTON — Gaza, South Africa and Thailand are among the world's worst places to be a refugee, according to the latest annual World Refugee Survey released here Wednesday by the US Committee for Refugees and Immigrants (USCRI).
The survey, which was issued in advance of World Refugee Day June 20, found that the number of refugees had dropped modestly worldwide in the past year û from 14 million to 13.6 million, according to USCRI.
Of those, well over half, or nearly 8.5 million, have been trapped in refugee camps or otherwise denied their rights under the 1951 UN Convention Relating to the Status of Refugees and its 1967 Protocol.
Of these, Palestinians, more than 2.6 million of whom have been "warehoused" for up to 60 years throughout the Middle East, constitute the largest national group that has been displaced for the longest period of time, according to the report. It also named Gaza as one of the worst places in the world, particularly in the aftermath of the three-week Israeli military campaign that began late last December.
Israeli authorities have so far permitted only humanitarian goods to be imported into Gaza since Operation Cast Lead, in which more than 1,400 Palestinians were killed. They have yet to permit reconstruction and related supplies to be shipped into the territory, which is governed by Hamas, an Islamist party the US and other western countries have labeled a "terrorist" organization.
The latest report was released one day after the publication by the UN High Commissioner for Refugees (UNHCR) of its annual report. It found that some 15.2 million people qualified as refugees during 2008—down from 16 million one year ago— and that more than 800,000 were currently seeking asylum in foreign countries.
It also found that some 26 million more people were internally displaced; that is, they had fled their homes but were still living within their homelands' borders.
The greatest number of newly displaced people over the past year, according the UNHCR report, were found in Pakistan, Sri Lanka and Somalia, where violence has uprooted hundreds of thousands of people, including more than two million civilians who fled their homes in Pakistan's Swat Valley alone, to escape offensives by the Taliban and counter-insurgency operations by the country's army and paramilitary forces.
According to the USCRI report, the world's largest refugee group over the last year was the 3.231 million Palestinians living in refugee camps in the West Bank and Gaza, as well as elsewhere in the Greater Middle East.
The next largest group was Afghans, nearly three million of whom are currently living outside their homeland's borders, the vast majority in Pakistan and Iran, according to the report.
Increased violence between the Taliban and its allies on the one hand and the US and other international forces, as well as the expanding Afghan Army, on the other, has provoked some Afghans to seek safe haven across the border. Pakistan's recent counter-insurgency campaign along the Afghan border has also provoked thousands of Pakistanis to flee into Afghanistan. Nonetheless, nearly a quarter million Afghan refugees returned to their homeland from Pakistan in the course of the year.
Iraqis, who for the previous three years had been the largest new source of refugees, now claim third place among all refugee groups, according to the report.
Nearly two million Iraqis are living abroad, mostly in Syria, Jordan and Lebanon.
As violence in Iraq has diminished over the past two years, the exodus from Iraq has also fallen sharply, and some Iraqis have begun to trickle back home, according to the report.
Some 800,000 refugees from Burma, or Myanmar, are living outside their homeland, mostly in Thailand and Bangladesh.
Somalia, where continued fighting among various factions forced a total of some 80,000 people to flee to Kenya (60,000) or Yemen (20,000), and hundreds of thousands to become internally displaced, ranks fifth as the largest source of refugees.
These countries were followed by Sudan (428,000 people), Colombia (400,000), and the Democratic Republic of Congo (DRC) (385,000), according to the USCRI report.
Besides Gaza, the report identified South Africa and Thailand as among the worst places for refugees to be living. It noted the xenophobic violence that swept South Africa last May, as mobs of the country's poorest citizens rampaged through slums and shanty-towns attacking suspected foreigners and, in some cases, even setting them on fire. As many as 10,000 refugees fled South Africa for Zambia.
Thailand was cited as a poor performer as a result of its treatment of Rohingya refugees - in one case, the Thai Navy towed unseaworthy boats with nearly 1,000 Rohingyas and scant food and water aboard into the open sea to prevent them coming from ashore—and its plans to forcibly repatriate Hmong refugees to Laos.
Other countries that rank among the worst for refugees include Kenya, for its treatment of Somali refugees; Malaysia, due to officials selling deportees to gangs along the Malaysia-Thailand border; Egypt, because of its treatment of African migrants; and Turkey, for forcibly repatriating refugees, overcrowding detention centers and beating detainees.
In one incident, four refugees drowned when Turkish officials forced them to swim across a river to Iraq.
Brazil, Ecuador and Costa Rica, on the other hand, were among the countries that treated refugees best, according to the report, which noted that Brasilia had permitted Palestinians forced to flee Iraq to settle within its borders. Ecuador also launched a registration program aimed at protecting and ensuring the rights to work and travel of tens of thousands of Colombian refugees who have sought safe haven there.
Some of the world's poorest countries are also home to large populations of refugees. Chad, a constant on the UN's list of least developed countries, has a refugee population of 268,000 while Sudan hosts 175,800 refugees from Eritrea and Ethiopia.
Overall, nations with a per capita GDP of less than 2,000 dollars hosted almost two-thirds of all refugees. According to the UNCHR report, "among the 25 countries with the highest number of refugees per 1 USD GDP per capita, all are developing countries, including 15 Least Developed Countries."
The report gave Europe a grade of "D" and the US a grade of "F" for "refoulement," or returning refugees to places where their lives or freedoms could be threatened. It also gave Europe and the US grades of "D" for "detention/access to courts."
http://irrawaddy.org/highlight.php?art_id=16054&page=2
*************************************************************
ေရြ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားသတင္း
*************************************************************
ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ ဖုတ္ဖရၿမိဳ႕နယ္တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားထပ္မံဖမ္းခံရ
ေဇာ္ႀကီး။
ဇြန္လ ၁၆ ရက္၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္။
ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ ေတာင္ဖက္ ဖုတ္ဖရၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းရွိ ေက်းရြာမ်ား၌ တရားမ၀င္ျမန္မာ အလုပ္ သမားမ်ားအား နယ္ေျမခံထုိင္းအာဏာပုိင္မ်ားမွ ယမန္ေန႔က ထပ္မံ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။
ဖုတ္ဖရၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ၃၅ ကီလုိမီတာတြင္ အဖမ္းခံရသည့္ တရားမ၀င္ျမန္မာ အလုပ္သမား ၆၀ ခန္႔ရွိသည္ ဟု ေဒသခံရြာသားတဦးက ယခုလုိေျပာသည္။
“၃၅ ကီလုိ တဂြင္လံုး ေျပးတဲ့သူလည္းေျပးၾကတာေပ့ါ ပါတဲ့သူလည္းပါတာေပ့ါ။ ကားသံုးစီး ပါသြား တယ္။ တစီးကုိ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ဆုိေတာ့ ၆၀ ေလာက္ပါသြားတယ္။”
ဖုတ္ဖရၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ၃၄ ကီလုိမီတာမွ ၄၄ ကီလုိမီတာ အတြင္းရွိ ေက်းရြာမ်ားမွ တရား မ၀င္ ျမန္မာအလုပ္ သမားမ်ားအား ယမန္ေန႔ ေန႔လည္ပုိင္းအခ်ိန္က ဖမ္းဆီးခဲ့သည္ဟု ၃၅ ကီလုိမီတာေက်းရြာရွိ က်န္းမာေရး တာ၀န္ခံ ေဒၚေအးသန္းက ယခုလုိအတည္ျပဳ ေျပာသည္။
“မေန႔ကဆုိရင္ စအုိကေန စဖမ္းၿပီးေတာ့ေလ ၃၄၊ ၃၅၊ ၃၉၊ ၄၂၊ ၄၄၊ ေတာက္ေလွ်ာက္ပဲ။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ က်မတုိ႔တေတြက သင္တန္းမွာျဖစ္ေနေတာ့ေလ လယ္ထဲကသူေတြ ဖုန္းထုိး လာတာ ၁၂ နာရီထုိးေလာက္ေပ့ါ။”
၄၄ ကီလုိမီတာ၌လည္း ဖမ္းဆီးမႈမ်ားရွိၿပီး ၁၅ ေယာက္ခန္႔ အဖမ္းခံရသည္ဟု ၾကားသိရပံုကုိ ဦးညိဳေမာင္က ယခုလုိေျပာသည္။
“မေန႔က က်ေနာ္တုိ႔ ၄၄ မွာေတာ့ အဲဒီ ေထာင္းေလာင္ေရႊကြင္းက ေစ်းေရာင္းတဲ့ မယုခုိင္တုိ႔ ဘာတုိ႔ ေတာင္ပါသြားတယ္ဗ် အဲဒီမွာ။ မေန႔ကအဲဒီမွာ ေန႔ခင္း ႏွစ္နာရီေလာက္ ၀င္ဖမ္းတယ္ လုိ႔ေျပာတယ္။ မေန႔ကညေနေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ အဲဒီဖက္ေတာ့နည္းနည္း လည့္ပတ္ေတာ့ ၾကည့္လာခဲ့တာပဲ။”
အလုပ္သမားမွတ္ပံုတင္ ျပဳလုပ္ေပးမည့္ သတင္းထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္ ယခုကဲ့သုိ႔ ဖမ္းဆီးမႈမ်ား ဆက္တုိက္ ျဖစ္ေပၚျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေရာင္ျခည္ဦးအလုပ္သမားအဖဲြ႕မွ ကုိမုိးေဆြက ယခုလုိ သံုးသပ္ ေျပာဆုိသည္။
“အခုက လက္မွတ္အသစ္လည္း လုပ္ေပးမယ္ဆုိတာကုိ ေျပာထားတဲ့အခါက်ေတာ့ ဗမာျပည္ ထဲကေန ၿပီးေတာ့ ၀င္လာမွာကုိလည္း သူတုိ႔(ထုိင္းအာဏာပုိင္) စုိးရိမ္တာေပ့ါ။ ဒါကတပုိင္း။ ေနာက္တခုက အလုပ္ရွင္ေတြကုိလည္းနည္းနည္း ဖိအားေပးတာေပ့ါ။ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္ရွင္ေတြကုိလည္း လက္မွတ္လုပ္ေအာင္လုိ႔ဖိအားေပးတာေပ့ါ။ အဲဒီႏွစ္ခုေပ့ါ။ က်ေနာ္တုိ႔ က အဲလုိျမင္တယ္။”
ဖုဖရၿမိဳ႕နယ္အတြင္းတြင္ ေနထုိင္ၾကသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား ေသာင္းခ်ီရွိၿပီး စုိက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိ လုပ္ ကုိင္ၾကကာ ယခုလဆန္းပုိင္းကလည္း ကေလးမ်ားအပါအ၀င္ ျမန္မာ အလုပ္သမား ၃၀၀ ခန္႔ အဖမ္းခံခဲ့ရသည္။
http://www.nmg-news.com/nmg/news160609a.html
*************************************************************
ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ကူးေခြေရာင္းသူမ်ားကို အေရးယူရန္ မြန္အဆိုေတာ္မွစီစဥ္
Tue 16 Jun 2009, ႐ုိင္မေရာ့
နာမည္ေက်ာ္မြန္အဆိုေတာ္မ်ားက ေခြအသစ္ထုတ္တိုင္း ကူးေခြ ေရာင္းခ်သူမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္ကို ေဖာ္ထုတ္ဖမ္းဆီးသြားရန္ အစီစဥ္ရွိသည္။
“ေခြကူးေရာင္းတဲ့သူေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အခက္ခဲမ်ဳိးစံုၾကဳံေတြ႔ရတယ္၊ ေခြတစ္ခါထုတ္တိုင္း ကူးေခြေတြ ထြက္ေပၚလာတယ္၊ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ေခြတစ္ေခြထြက္ဖို႔က ေငြေၾကးအမ်ားႀကီးအကုန္က်ခံထားတယ္” ဟု နာမည္ႀကီးမြန္အဆိုေတာ္ စမိုင္းခ်မ္းက ေျပာသည္။
ကူးေခြေရာင္းခ်သူတို႔ေၾကာင့္ ေခြထုတ္သည့္ အဆိုေတာ္မ်ားအတြက္ ရင္းႏွီးထား သမၽွေငြေၾကးမ်ား ဆံုး႐ႈံးမႈရွိသည္။ ကူးေခြေရာင္းသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးအေရးယူရန္ အတြက္လည္း အခြင့္မသာခဲ့သည့္အတြက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ဆံုး႐ႈံးေနရပါသည္။
သို႕အတြက္ေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းရွိ မြန္သီခ်င္း ကူးေခြြ ေရာင္းခ်သူမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ ဖမ္းဆီးသြားရန္ ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ညွိႏိူင္းထားသည္ဟု ၄င္းကဆိုသည္။
“ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အဆိုေတာ္ “အသိင္” ထုတ္ထားတဲ့ (“ဆုငၛံက္ ပံက္ဍဳန္”) အမည္ရွိ ဗီစီဒီ အတြက္ ျဖန္႔ခ်ိရာမွာ ေခြခိုးကူးသူေတြ မကူးႏိုင္ေအာင္ ထိုင္းမွာ ရွိေနတဲ့ မြန္လူမ်ဳိး (၅) ဦးက ထိုင္းအရာရွိေတြနဲ႔ စာခ်ဳပ္စာတမ္းအေသခ်ာလုပ္ၿပီးေတာ့ ေခြကူးသူေတြကို ေဖာ္ထုတ္ဖမ္းဆီး အေရးယူဖို႕ သေဘာတူညီခ်က္ယူထားတယ္” ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။
ကူးေခြေရာင္းခ်မႈႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္ စကၤာပူႏိုင္ငံတြင္လည္း ကူးေခြေရာင္းခ် သူမ်ားကို မြန္ဂီတအႏုပညာေတြကို အားေပးေနၾကသည့္ မြန္လူမ်ဳိးမ်ားက ဦးေဆာင္ျပီး အေရးယူသြားမည္ဟု သူကဆက္ေျပာသည္။
“က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ေခြကူးသူေတြကို အေရးယူရာမွာ (၁) အခ်က္အေနနဲ႔ ကူးေခြနဲ႔ပတ္သက္သမၽွ စက္ပစၥည္းအားလံုးကို သိမ္းမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ထိုက္တန္သေလာက္ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ေလ်ာ္ခိုင္းတာကိုလည္း ျပန္ေလ်ာ္ေပးရမယ္” ဟု စမိုင္းခ်မ္းက ဆက္ေျပာသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ မြန္အမ်ဳိးသား (၅) ဦးတို႔က ကူးေခြေရာင္းခ်သူေတြကို ဆက္လက္ေဖာ္ ထုတ္သြားရန္ရွိသည္။ အခုေလာေလာဆယ္တြင္ “အသိင္” ေခြ ျဖန္႔ၿပီးသည္ႏွင့္ ေခြကူးယူေရာင္းခ်သူမ်ားကို ဖမ္းဆီးမႈ စတင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
မြန္ျပည္နယ္အတြင္း၌လည္း ကူးေခြေရာင္းသူမ်ားရွိေနေသာ္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းရွိ မြန္ကူးေခြေရာက္ခ်သူမ်ားႏွင့္ ႏိုင္းယွဥ္လၽွင္ အနည္းအက်ဥ္းသာရွိသည္ဟု ၄င္းကဆိုသည္။
http://www.monnews-imna.com/burmese/newsupdate.php?ID=423
*************************************************************
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ရွိ ဖုတ္ဖရား (Phop Phra)ၿမိဳ႕နယ္မွ ျမန္မာအလုပ္သမားတို႔၏ ဘ၀အေျခအေနမ်ား
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ရွိ ဖုတ္ဖရားၿမိဳ႕နယ္ (Phop Phra Distric)တြင္ ထိုင္းႏွင့္ မံုလူမ်ဳိးအလုပ္ရွင္တို႔ထံမွာ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ေနၾကေသာ ျမန္မာအလုပ္သမား (၀ါ)စုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္သား (၇၀၀၀၀)ခန္႔ရွိသည္။ ယင္းတို႔သည္ တစ္ေန႔ လုပ္အားခအေနျဖင့္ ထိုင္းဘတ္ေငြ ၅၀ မွ ၁၀၀ အထိရရွိၾကၿပီး အလုပ္ခ်ိန္ ၈-နာရီထက္ပိုမိုစြာ လုပ္ကိုင္ေပးၾကရပါသည္။ ထို႔အျပင္ ထိုင္းအလုပ္သမား ဥပေဒသတ္မွတ္ ခ်က္အရ ၁၅-ႏွစ္ႏွင့္ ေအာက္အသက္အရြယ္ရွိေသာ ကေလးအလုပ္သမားအမ်ားဆံုး ရွိရာေဒသလည္းျဖစ္ၿပီး လူႀကီးအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ တန္းတူအလုပ္လုပ္ရေသာ္လည္း တေန႔လုပ္အားခ (၃၀၊ ၄၀)ဘတ္သာ ရရွိေသာ ေဒသလည္းျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အမ်ဳိးသမီးအလုပ္သမားမ်ားသည္ အမ်ဳိးသားအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ တန္းတူ လုပ္ရေသာ္လည္း ေန႔စဥ္လုပ္အားခ (၅၊ ၁၀)ဘတ္ေလ်ာ့နည္းစြာ လုပ္အားခရရွိေနေသာ (၀ါ) ခြဲျခားဆက္ဆံ ခံရေသာ ေဒသလည္းျဖစ္ပါသည္။
ထိုင္းအစိုးရက တရား၀င္သတ္မွတ္ေပးထားေသာ ေဒသလိုက္ ေန႔စားလုပ္အားခစံႏႈန္းမွာ (၁၅၁)ဘတ္ႏွင့္ အခ်ိန္ပို တစ္နာရီလွ်င္ (၂၈)ဘတ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုသတ္မွတ္ခ်က္အတိုင္းမရရွိၾကေခ်။ ထိုင္းနွင့္ မံုလူမ်ဳိး အလုပ္ရွင္မ်ားက ယင္းတို႔၏ စိုက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ရာသီအလုိက္ လုပ္ကိုင္နိုင္ရန္ ယင္းတို႔ပိုင္ေသာ ေျမကြက္မ်ားတြင္ျဖစ္ေစ၊ လယ္ကြက္မ်ားတြင္ျဖစ္ေစ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကို တဲအိမ္ေဆာက္လုပ္ကာ ေနထိုင္ေစခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးအရ လုပ္သက္ ၄-လျပည့္ခဲ့ၾကၿပီး နွစ္ေတြၾကာခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာအလုပ္သမား ၁၀၀-တြင္ တစ္ဦးပင္ အလုပ္သမားလက္မွတ္ (Workpermit) လက္၀ယ္ရွိရန္ မေသခ်ာၾကေပ။ အလုပ္ရွင္မ်ားသည္ အလုပ္သမားမ်ား၏ ေန႔စဥ္လုပ္အားခေငြထဲမွ ျဖတ္ေတာက္ရယူခြင့္ရွိေနေသာ တစ္ႏွစ္သက္တမ္းရွိ အလုပ္သမားလက္မွတ္အတြက္ ကုန္က်ေငြ (၃၈၅၀)ဘတ္ကို ေခတၱစိုက္မေပးလိုၾကေခ်။ ထို႔အျပင္ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္းႏွင့္ ျပင္ပတြင္ ေရသန္႔ရွင္းမႈ၊ အိမ္သာသန္႔ရွင္းမႈ (အခ်ဳိ႕စိုက္ခင္းေနရာမ်ားတြင္ အိမ္သာမရွိၾကပါ) စသည့္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ား မရွိၾကပါ။
လုပ္ငန္းခြင္တြင္ လက္ျပတ္၊ ေျချပတ္၊ အသက္ဆံုးရံႈးမႈ ရွိပါလွ်င္လညး္ ထိုက္သင့္ေသာေလ်ာ္ေၾကးေငြကိုလည္း မေပးၾကပါ။
ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအား မိမိတို႔ အိမ္၊ ၿခံ၀န္းမ်ားထဲတြင္ ငွါးရမ္းေနထိုင္ခြင့္ျပဳခဲ့ေသာ ဖုတ္ဖရားၿမိဳ႕နယ္ ၄၈-ကီလုိမီတာေက်းရြာရွိ ထိုင္းအိမ္ရွင္ ၂-ဦးကို တစ္ဦးလွ်င္ ဘတ္ (၆၀၀၀၀)စီ ဒဏ္ရိုက္မႈကို ၂၀၀၈-ခုႏွစ္ နို၀င္ဘာလ၌ စတင္ခဲ့ပါသည္။ ၂၀၀၈-ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလႏွင့္ ၂၀၀၉-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလထဲတြင္ ၄၈-ကီလိုမီတာေက်းရြာမွာ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားငွါးရမ္းေနထိုင္ေသာ ေနအိမ္မ်ား၊ ေဆာက္လုပ္ေနထိုင္ေသာ တဲအိ္မ္မ်ားကို ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားက အၿပီးဖ်က္သိမ္းေစခဲ့ပါသည္။
၂၀၀၉-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁၂-ရက္ေန႔တြင္ ၄၄-ကီလိုမီတာေက်းရြာရွိ ၀ါးေတာရပ္ကြက္ကို အျမန္ဆံုးဖ်က္သိမ္းရန္ ထိုင္းနယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔က လာေရာက္သတိေပးခဲ့သည္။ ၀ါးေတာရပ္ကြက္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမား ၂၀၀-ေက်ာ္တို႔က အလုပ္ရွင္ ဖိပန္းရိုင္း၏ ေျမေနရာတြင္ တဲအိမ္ ၈၀-ခန္႔ ေဆာက္လုပ္ကာ စုေပါင္းေနထိုင္ၾကေသာ ျမန္မာျပည္သားတို႔၏ အစုအ၀န္းကေလးတခုျဖစ္သည္။ ၀ါးေတာရပ္ကြက္တြင္ ထိုင္းက်န္းမာေရးဌာနက စီစဥ္ေပးထားေသာ ေက်းလက္က်န္းမာေရးေဆးေပးခန္း၊ ေဒသခံျမန္မာအလုပ္သမားတို႔၏ ေရႊ႕ေျပာင္းစာသင္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတို႔အျပင္ IRC မွ ေဆာက္လုပ္ေပးထားေသာ ေရေလာင္းအိမ္သာ၊ ေရသန္႔အစီအမံမ်ားျဖင့္ ေနခ်င့္စဖြယ္သာယာသည့္ေနရာ တစ္ခုျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤ၀ါးေတာရပ္ကြက္ကိုလည္း (၁၄-၁-၂၀၀၉)ေန႔တြင္ ထိုင္းနယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔မွ ၀င္ေရာက္ကာ တဲအိမ္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးခဲ့သျဖင့္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၂၀၀-ေက်ာ္မွာ နီးစပ္ရာ ေတာအုပ္ထဲသို႔ ထြက္ေျပးၾကရပါသည္။ (၁၅-၁-၂၀၀၉)ေန႔တြင္ ထိုင္းအာဏာပိုင္ေပါင္းစံုတို႔က အင္အား ၁၀၀-ခန္႔ျဖင့္ ၀ါးေတာရပ္ကြက္ပ်က္သို႔ လာေရာက္ၾကကာ အပ်က္အစီးမ်ားကို ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးသြားပါသည္။ (၁၆-၁-၂၀၀၉) ေန႔မွစၿပီး မဲေဆာက္အေျခစိုက္ ျမန္မာႏွင့္ထိုင္းအဖြဲ႔အစည္းအခ်ဳိ႕က စား၀တ္ေနေရးခက္ခဲေနေသာ ေတာအုပ္အတြင္းမွ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားထံသို႔ အစားအစာရိကၡာအကူအညီအခ်ဳိ႕ႏွင့္ အ၀တ္အထည္၊ ၿခံဳေစာင္အခ်ဳိ႕ကို ေပးပို႔ခဲ့ပါသည္။
(၁၆-၃-၂၀၀၉)ေန႔တြင္ ၄၄-ကီလိုမီတာေက်းရြာ၊ ကၽြန္းေတာရပ္ကြက္မွ “ဒို႔မိတ္ေဆြ” အမည္ရွိ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား စာသင္ေက်ာင္းကို ထိုင္းနယ္ျခားေစာင္တပ္ဖြဲ႔၀င္ ၁၀-ဦးခန္႔မွ ၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤမူလတန္းေက်ာင္းကို မွီခိုပညာရွာေနၾကရေသာ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းကေလးငယ္ ၁၆၀-ဦးခန္႔တို႔မွာ မိဘမ်ားႏွင့္အတူ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ခဲ့ၾကရသည္။ ဒို႔မိတ္ေဆြ စာသင္ေက်ာင္းမွာလည္း ထိုေနရာတြင္ တည္ရွိခြင့္မရရွိေတာ့သျဖင့္ ၄၂-ကီလိုမီတာ ဘက္သို႔ မိမိအစီအစဥ္ျဖင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရပါသည္။
(၄-၆-၂၀၀၉)ေန႔တြင္ ၄၄-ကီလိုမီတာေက်းရြာႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ေက်းရြာမ်ားကို ကေလးငယ္ ၁၂၀-ခန္႔အပါအ၀င္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၄၀၀-ခန္႔အား ထိုင္းအာဏာပိုင္အဖြဲ႔စံုက ၀င္ေရာက္ဖမ္းဆီးခဲ့ၿပီး တဲအိမ္ ၂-လံုးကိုလည္း မီးရႈိ႕ခဲ့ပါသည္။
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ တာ့(ခ္)ခရိုင္တြင္ တာ့ခ္၊ မဲေဆာက္၊ ဖုတ္ဖရား၊ အုန္းဖန္၊ မယ္ရမတ္ႏွင့္ ထေဆာင္ယန္းဟူ၍ ၿမိဳ႕နယ္ ၆-ခုရွိရာ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား (၄)သိန္းခန္႔ရွိမည္ဟု Joint Action Committee for Burmese Affairs (JACBA) အဖြဲ႔အစည္းက ခန္႔မွန္းသံုးသပ္ပါသည္။ ထိုအေရအတြက္ထဲတြင္ စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းမ်ဳိးစံုကို ရာသီမေရြး လုပ္ကိုင္ေနေသာ ဖုတ္ဖရားၿမိဳ႕နယ္တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမား (၇၀၀၀၀)ခန္႔၊ အုန္းဖန္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမား (၅၀၀၀၀)ခန္႔တို႔လည္းပါ၀င္ပါသည္။
(အထူးမွတ္ခ်က္အျဖစ္တင္ျပလိုသည္မွာ အုန္းဖန္ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ထေဆာင္ယန္းၿမိဳ႕နယ္တို႔ရွိ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားမွာ ထိုင္းႏွင့္ နိုင္ငံျခားသားအလုပ္ရွင္တို႔ထံမွ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး အျပည့္အ၀မရရွိရံုမွ်မက DKBA ကဲ့သို႔ေသာ ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ လက္ေ၀ခံ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမွ ပိုင္ဆိုင္သည့္ ေက်းရြာအခ်ဳိ႕တို႔ရွိ စိုက္ခင္းမ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကေသာ ျမန္မာအလုပ္သမားတို႔မွာ ဘာအခြင့္အေရးမွ်မရွိၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ထိုင္းအလုပ္သမား ဥပေဒျဖင့္ ကူညီေျဖရွင္း၍မရနိုင္ေသာ (အလုပ္ရွင္-အလုပ္သမား)ျပႆနာအခ်ဳိ႕သည္ ဤအုန္းဖန္ၿမိဳ႕နယ္နွင့္ ထေဆာင္ယန္းၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေက်းရြာအခ်ဳိ႕တြင္ ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။
http://jacbaburma.blogspot.com/
*************************************************************
ဒုကၡသည္မ်ားသတင္း
*************************************************************
ဘန္ေတာင္ယန္ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ဝမ္းေရာဂါ ျဖစ္ပြား၊ (၄) ဦးထက္မနည္း ေသဆုံး
၀ီရ / ၁၆ ဇြန္ ၂၀၀၉
ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္္ စံခရဘူရီခ႐ုိင္ နယ္ေျမမွ ဘန္ေတာင္ယန္ (Ban Tong Yang) ကရင္ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ဝမ္းေရာဂါ ကူးစက္ျပန္႔ပြားခဲ့သျဖင့္ လူ (၄) ဦး ေသဆုံးခဲ့သည္။
ဝမ္းပ်က္ေရာဂါေၾကာင့္ စခန္းထဲမွ ကေလးငယ္ (၁) ဦး လြန္ခဲ့သည့္ေသာၾကာေန႔က စတင္ေသဆုံးခဲ့ၿပီး ယေန႔ ဇြန္လ (၁၆) ရက္ေန႔အထိ ကေလး (၄) ဦး ေသဆုံးကာ အျခားဒုကၡသည္ (၃) ဦးကုိလည္း နီးစပ္ရာ ခရစ္ယာန္ေဆး႐ုံသုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ထားရေၾကာင္း ထုိစခန္းတြင္ က်န္းမာေရးဆုိင္ရာ အကူအညီေပးေနသည့္ ေအအာစီ (American Relief Committee) မွ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။
ေသဆုံးသြားသူမ်ားမွာ အသက္ (၇) ႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး အစားအစာႏွင့္ေသာက္ေရ မသန္႔ရွင္းမႈ ေၾကာင့္ ျဖစ္၍ ယခုအခါ ထုိစခန္းအနီးတဝုိက္သုိ႔ လာေရာက္ေရာင္းခ်ေနသည့္ ကားေစ်းဆုိင္မ်ားကုိလည္း ကန္႔သတ္ ထားေၾကာင္း ယင္းဝန္ထမ္းက ေျပာသည္။
“အခုျဖစ္တဲ့ ကေလးေတြက အန္လည္းအန္တယ္။ ဝမ္းလည္းသြားတယ္။ စျဖစ္တဲ့ကေလးကဆိုရင္ ဝမ္းသြားတာ (၃) ခါေလာက္ပဲ ရွိမယ္။ Dehydration လုိ ေရာဂါလည္း မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီကေလးက ေဆး႐ုံေတာင္ မေရာက္လုိက္ဘူး။ လမ္းမွာပဲ ဆုံးသြားတယ္။ အခု စခန္းထဲက လူအားလုံးက ေရခ်က္ေသာက္ၾကဖုိ႔၊ အစားအစာ ဆုိရင္လည္း မွည့္လြန္တဲ့အသီးအရြက္ေတြ မစားဖုိ႔ ၫႊန္ၾကားမႈေတြ လုပ္ေနပါတယ္။ လုိအပ္တဲ့အကူအညီ အားလုံးကိုလည္း က်မတုိ႔ေပးသြားပါမယ္” ဟု ၎က ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။
အဆုိပါဝမ္းေရာဂါျဖစ္ပြားသည့္ ဘန္ေတာင္ယန္ စခန္းသည္ စံခရဘူရီၿမဳိ႕မွ (၃၁) ကီလုိမီတာ ကြာေဝးၿပီး ဒုကၡသည္ေပါင္း (၄၃,၀၀၀) ေက်ာ္ရွိသည္။
http://khitpyaing.org/news/june_09/16-6-09e.php
*************************************************************
စစ္ေျပးကရင္ဒုကၡသည္မ်ားတြင္ ကေလးငယ္ (၈၀၀) ေက်ာ္ ပါဝင္္
၀ီရ/ ၁၇ ဇြန္ ၂၀၀၉
နအဖစစ္အစုိးရ၏ ထုိးစစ္ဆင္မႈေၾကာင့္ ကရင္ျပည္နယ္မွ ထုိင္းနယ္စပ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေနေသာ စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ား တြင္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ အသက္ (၁၃) ႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္ (၈၀၀) ေက်ာ္ ပါဝင္ေၾကာင္း ကရင္အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႕ (ေကဒဗလ်ဴအုိ) က ထုတ္ျပန္သည့္ ယမန္ေန႔ ေၾကညာခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ေကဒဗလ်ဴအုိမွ ေျပာေရးဆုိခြင့္႐ွိသူ နန္းဒါးအဲ့ကလယ္က “အခု အဲဒီကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးပုိင္းကုိ က်မတုိ႔ အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြးႏုိင္ၾကတာ မရွိေသးဘူး။ ပညာေရးအပုိင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔မွလည္း မေဆြးေႏြးရေသးဘူး။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ထြက္ေျပးလာတဲ့သူေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးကုိ ပထမ ဦးစားေပးအေနနဲ႔ က်မတုိ႔ ပုိအာ႐ုံစုိက္ေနရတယ္။ ရာသီေျပာင္းလဲခ်ိန္လည္း ျဖစ္ေနေတာ့ေလ။ ၿပီးေတာ့ အစားအစာနဲ႔ ေရလုံေလာက္
ေအာင္ ေနရာခ်ထားေရးဘက္မွာ တတ္ႏုိင္သေလာက္ အဆင္ေျပေအာင္ပဲ က်မတုိ႔ အခု ႀကဳိးပမ္းေနရပါတယ္” ဟု ေခတ္ၿပဳိင္သုိ႔ ေျပာၾကားသည္။
ယခုလ (၂) ရက္ေန႔မွစ၍ နအဖစစ္တပ္မွ တပ္ရင္း (၅) ရင္းႏွင့္ ဒီေကဘီေအတပ္ဖြဲ႔မွ တပ္ရင္း (၃) ရင္းတုိ႔က လက္နက္ႀကီးမ်ားျဖင့္ ပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထုိေဒသရွိ ရြာေပါင္း (၂၀) မွ လူဦးေရ (၄,၀၀၀) နီးပါး ထုိင္းႏုိင္ငံဘက္သုိ႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ခဲ့ၾကသည္။
ယခုတုိက္ခုိက္မႈသည္ မုိးတြင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္တုိ႔အတြက္ ျပည့္စုံဖူလုံေသာ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈႏွင့္ ေနေရးထုိင္ေရးတုိ႔ကို စိုးရိမ္ပူပန္ေနရေသာေၾကာင့္ ေလာေလာဆယ္ ပညာေရးအတြက္ အာ႐ုံမစုိက္ႏုိင္ေသးဘဲ ဒုတိယ ဦးစားေပးအေနျခင့္ ေဆြးေႏြးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း နန္းဒါးအဲ့ကလယ္ က ေျပာသည္။
နယ္စပ္သုိ႔ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာသူမ်ားထဲတြင္ ႏုိ႔စုိ႔အ႐ြယ္ ကေလးငယ္မ်ားအပါအဝင္ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္ အေယာက္ (၂၀) ခန္႔ ပါဝင္ေန၍ ျမန္မာနအဖႏွင့္ ဒီေကဘီေအ ပူးေပါင္းတပ္ဖြဲ႔တို႔၏ ထုိးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ေနမႈအား ခ်က္ခ်င္း ရပ္တန္႔ရန္ ႏုိင္ငံတကာအေနျဖင့္ ျမန္မာစစ္အစုိးရကို ဖိအားေပးၾကရန္ ေကဒဗလ်ဴအုိက ေတာင္းဆုိ ထားသည္။
“လူေတြဟာ တိုက္ပြဲေတြေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာေနၾကတာ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ကုန္ၿပီ။ ႏွစ္ရက္သားကေလးငယ္ကို သယ္ပိုးေျပးလႊားခဲ့ရတဲ့ မိခင္တဦးရဲ႕ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းမႈကို ေတြ႔ရေတာ့ ဝမ္းနည္းမိသလို နအဖနဲ ့ ဒီေကဘီေအ တို႔ရဲ႕ တိုက္ခိုက္မႈကိုလည္း ေဒါသျဖစ္မိတယ္” ဟု ေကဒဗလ်ဴအိုမွ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ေနာ္ဘလူးမင္းႏိုက္ဇန္က အဖြဲ႔၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေျပာၾကားထားသည္။
http://khitpyaing.org/news/june_09/17-6-09f.php
*************************************************************
ကရင္ဒုကၡသည္ကေလးမ်ားကို စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ထုိင္းအဲန္ဂ်ီအို အားေပးႏွစ္သိမ့္
ႏြယ္ေလး။
ဇြန္လ ၁၇ ရက္၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္။
ယခု လဆန္းပိုင္းမွစ၍ ျဖစ္ပြားေနသည့္ နယ္စပ္တုိက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္းသို႕ ထြက္ေျပးခိုလံုၾကသည့္ ကရင္ဒုကၡသည္ထဲမွ ကေလးငယ္မ်ားကို စိတ္ဓာတ္ေရးရာ အားေပးႏွစ္သိမ့္သည့္အေနျဖင့္ ခ်င္းမုိင္ရွိ ထုိင္း အဲန္ဂ်ီအို အဖြဲ႕မ်ားက ပို႕စကဒ္ပံုမ်ားကို ေပးပို႕ၾကသည္။
ဇြန္လ ၁၃ ရက္ေန႕မွ ၂၀ ရက္ေန႕အထိ က်င္းပေနသည့္ အဆိုးမ်ားကို ရင္ဆုိင္ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း ပြဲေတာ္တြင္ တက္ ေရာက္လာသူမ်ား ျပဳလုပ္သည့္ ပို႕စကဒ္မ်ားကို စုေဆာင္းၿပီး ဒုကၡသည္ ကေလးငယ္မ်ားထံ ေပးပို႕မည္ဟု ပြဲျဖစ္ ေျမာက္ေရး တာ၀န္ခံ ဖီးဖိမ္းက ေျပာသည္။
“ဒီပဲြမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ထို္င္းနိုင္ငံကို ထြက္ေျပးလာတဲ့ ကရင္ဒုကၡသည္ ကေလးငယ္ကို အားေပးနွစ္ သိမ့္မႈေပးနိုင္မယ့္ ပိုစ္စကဒ္ေလးေတြကို ပဲြလာသူေတြက ေရးဆဲြေပးၾကၿပီီး ကေလးေတြဆီ ပို႕ေပးၿပီးၿပီ တေခါက္။”
ယခုလဆန္းမွစ၍ ျမန္မာစစ္အစိုးရတပ္ႏွင့္ ဒီေကဘီေက ပူးေပါင္းတပ္ဖြဲ႕တို႕ ေကအဲန္ယူ ကို ထိုးစစ္ဆင္ တုိက္ ခိုက္မႈေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာခဲ့သည့္ ကရင္စစ္ေျပးဒုကၡသည္ထဲမွ ကရင္ကေလးငယ္မ်ား စိတ္ဓါတ္ေရးရာ အား ေပးနွစ္သိမ့္မႈေပးရန္အတြက္ ရည္စူးၿပီး ပိုစ့္စကဒ္ငယ္မ်ားကို ေရးဆဲြေပးျခင္းျဖစ္သည္ဟု ၎က ဆက္ေျပာသည္။
“လာမယ့္္ ၂၀ရက္ေန႕မွာလည္း က်မတို႕ပြဲေတာ္ကို လာေရာက္တဲ့ ထိုင္း၊ ျမန္မာ အျပင္ နိုင္ငံျခားသား ဘယ္သူမဆို ဒုကၡသည္ေတြကို အားေပးနွစ္သိမ့္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို အ၀တ္စအႀကီးႀကီးမွာ ၀င္ ေရာက္ေရးသားႏိုင္ၿပီး အဲဒါကိုလည္း ထိုင္းနယ္စပ္မွာရွိတဲ့ ဒုကၡသည္ စခန္းကို ေပးပို႕သြားမယ္။ ဒီက ေန က်မတို႕ သူတို႕ကို အားေပး နွစ္သိမ့္ ၿပီး စိတ္ဓါတ္အင္အားေတြနဲ႕ ကူညီေနတယ္ဆိုတာ သူတို႕ ေလးေတြကို အသိေပးေနတာပါ”
ပြဲေတာ္သို႕ လာေရာက္အားေပးသူမ်ားက စစ္ေျပးဒုကၡသည္ ကရင္ကေလးငယ္မ်ား အတြက္ စိတ္အားထက္ သန္စြာျဖင့္ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ကူညီေပးသည့္အျပင္ ၎တို႕ေရးဆြဲထားသည့္ ပိုစ့္စကဒ္မ်ားကိုလည္း စုေဆာင္း ၿပီး ထပ္မံေပးပို႕ဦးမည္ဟု သိရသည္။
ခ်င္းမိုင္တကၠသိုလ္ (Art Center’s auditorium) တြင္ ထိုင္းအစိုးရအဖဲြ႕အစည္း မဟုတ္သည့္ ထိုင္း(NGO) အဖဲြ႕ အစည္းမ်ားမွ ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္သည့္ “အဆိုးမ်ားကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း” ပဲြေတာ္ကို ျမန္မာတိုင္းရင္းသား ေပါင္းစံုမွ ရိုးရာ ေတးသီခ်င္း၊ အကမ်ားနွင့္ ပါ၀င္ေဖ်ာ္ေျဖ ၾကသည္။
ယင္းပြဲေတာ္ကို ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းရွိ ထိုင္းလူမ်ိဳး ေပါင္းစံုနွင့္အတူ ခ်င္းမုိင္ေရာက္ ရွမ္း၊ ကရင္၊ ျမန္မာ၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ မြန္လူမ်ဳိးမ်ားက ေန႕အလိုက္ တက္ေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖၾကသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းရွိ ထို္င္းလူမ်ိဳးေပါင္းစံုနွင့္ ျမန္မာတို္င္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား ပူးေပါင္းပါ၀င္သည့္ အဆိုးမ်ားကို ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းပဲြေတာ္ကို ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕တြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ က်င္းပျခင္းျဖစ္သည္။
http://www.nmg-news.com/nmg/news170609a.html
*************************************************************
ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားတြင္ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ားစြာပါဝင္
Wednesday, 17 June 2009 15:18 သန္းထိုက္ဦး
ျမန္မာ စစ္အစိုးရ၏ ထုိးစစ္ဆင္ တိုက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ထုိင္းႏိုင္ငံဘက္သို႔ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္လာေသာ ကရင္ ဒုကၡသည္ မ်ားထဲတြင္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ အမ်ဳိးသမီး ၂၀ ခန္႔ ႏွင့္ အသက္ (၁၃) ႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္ ၈၀၀ ခန္႔ ပါ၀င္ေၾကာင္း ကရင္အမ်ဳိးသမီးအစည္းအရုံး(KWO) က ယမန္ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္ထားသည္။
အဆိုပါ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္အရ ႏို႔စို႔အရြယ္ ကေလးငယ္မ်ားစြာ ပါ၀င္ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။
KWO မွ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ေနာ္ဘလူးမင္းႏိုက္ဇန္က “လူေတြဟာ တုိက္ပြဲေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာေနၾကတာ ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ကုန္ၿပီ၊ ႏွစ္ရက္သား ကေလးငယ္ကုိ သယ္ပုိးေျပးလႊားခဲ့ရတဲ့ မိခင္တဦးရဲ႕ ရင္ဆိုင္ျဖတ္ သန္းမႈကုိ ေတြ႔ရေတာ့ ၀မ္းနည္းမိသလို၊ နအဖနဲ႔ DKBA တို႔ရဲ႕ တုိက္ခိုက္မႈကိုလည္း ေဒါသျဖစ္မိတယ္”ဟု ဆို သည္။
ထုိ႔အျပင္ မိုးရာသီျဖစ္ေနသျဖင့္ လူဦးေရမ်ားျပားလွသည့္ ေဒသခံ ျပည္သူမ်ား၏ က်န္းမာေရး ႏွင့္ ခိုလႈံေနထုိင္ ေရးတို႔အတြက္ KWO အဖြဲ႔အစည္းအေနႏွင့္ လြန္စြာမွ စိုးရိမ္ပူပန္မိေၾကာင္း ၎ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္။
ကရင္ဒုကၡသည္အမ်ားစုသည္ မိမိတို႔၏ ေနရပ္သို႔ျပန္ၾကရန္ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕ေနေၾကာင္းလည္း ေနာ္ဘလူးမင္းႏိုက္ဇန္ က ေျပာျပသည္။
“DKBA ကုိလည္းေၾကာက္တယ္၊ နအဖ စစ္သားေတြကိုလည္းေၾကာက္တယ္၊ ေတြ႕ရင္ေပၚတာဆြဲတယ္၊ေပၚတာ မလိုက္ရင္ ပိုက္ဆံေပးရတယ္၊ဘာမွမရွိေတာ့ မျပန္ရဲၾကဘူး၊ဒီမွာပဲ ဆက္ေန၊ မေနရင္လည္း တျခားတေနရာကုိ ေျပာင္းေပးရင္ ေနမယ္လို႔ေတာ့ ေျပာၾကတယ္”ဟု သူက ဆိုသည္။
ကရင္ျပည္နယ္ ဘားအံခရိုင္အတြင္း ျမန္မာစစ္အစိုးရတပ္ႏွင့္ တိုးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္အမ်ိဳးသား တပ္ဖြဲ႔ (DKBA) ပူးေပါင္းတပ္မ်ားက ကရင္ အမ်ဳိးသား အစည္းအရုံး (KNU) လက္ေအာက္ခံ KNLA တပ္မဟာ(၇) မွတပ္ စခန္းမ်ားကုိ ဇြန္လဆန္းပိုင္းမွစတင္ ထိုးစစ္ဆင္ တုိက္ခိုက္ခဲ့သည္။
တိုက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ႏွစ္ပတ္အတြင္း ထုိင္းႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ေျပးလာသည့္ ကရင္ဒုကၡသည္ စုစု ေပါင္း ၆၀၀၀ ေက်ာ္ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။ အမ်ားစုမွာ ကရင္ျပည္နယ္ လိႈင္းဘြဲ႔ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ေက်းရြာမ်ားမွျဖစ္ၿပီး ထုိင္းႏိုင္ငံ တာ့ခ္ခရိုင္ အတြင္းရွိ မဲ့သေ၀ါႏွင့္ မဲ့သေလၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ ထြက္ေျပးပုန္းေရွာင္ေနၾကရသည္။
ထိုသို႔ ျမန္မာ စစ္တပ္၏ ထုိးစစ္ဆင္မႈေၾကာင့္ ေဒသခံျပည္သူမ်ားမွာ ေနရပ္ကုိ ထပ္မံစြန္႔ခြာမႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ႀကံဳ ေတြ႔ ေနရသည့္အေပၚ တုိက္ပြဲမ်ား ခ်က္ခ်င္းရပ္တန္႔သြားေရး ႏိုင္ငံတကာမွ ပိုမို၍ ဖိအားေပးလာေစရန္အတြက္ KWO အဖြဲ႔အစည္းအေနျဖင့္ ေတာင္းဆိုထားျခင္းျဖစ္သည္။
KWO အဖြဲ႔သည္ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္တေလွ်ာက္ရွိ ကရင္ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းမွ ဌာေနမဲ့ ဒုကၡသည္ မ်ားအတြက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၊ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊လုပ္ေဆာင္ေပးေနသည့္ လူမႈအေျခစိုက္ အဖြဲ႔အစည္းတခုျဖစ္ သည္။
ယင္းဒုကၡသည္မ်ားကုိ ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားေကာ္မတီ (KRC) ႏွင့္ ထိုင္း- ျမန္မာနယ္စပ္တေလွ်ာက္ကူညီေစာင့္ ေရွာက္ ေရး ညြန္႔ေပါင္းအသင္း (TBBC) တို႔က ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးထားေၾကာင္း သိရသည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရတပ္မ (၂၂) လက္ေအာက္ခံတပ္တခ်ဳိ႕ႏွင့္ DKBA တပ္ရင္း ၉၉၉ ၊ ၅၅၅ ၊ ၃၃၃ တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ား သည္ KNLA တပ္မဟာ (၇) ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမရွိ တပ္စခန္းမ်ားကို လက္နက္ႀကီးမ်ားျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူအင္အားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ထိုးစစ္ဆင္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ရာ KNLA တပ္ရင္း ၂၁ ကုိ သိမ္းပုိက္ႏိုင္ခဲ့သည့္ အျပင္ တပ္ရင္း ၂၂ ႏွင့္ ၁၀၁ တပ္စခန္းမ်ားကုိလည္း သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&id=1279:2009-06-17-08-26-15&catid=1:news&Itemid=2
*************************************************************
ဗမာက ကရင္ေတြကို မ်က္ႏွာအုိးမဲသုတ္ၿပီး တိုက္ခိုင္းေနတဲ့စစ္ပြဲ
NEJ / ၁၈ ဇြန္ ၂၀၀၉
ယခုလ (၂) ရက္ေန႔ကစတင္သည့္ ကရင္အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ တပ္မဟာ (၇) ေဒသ ဘားအံခ႐ိုင္အတြင္း နအဖႏွင့္ဒီေကဘီေအပူးတြဲထိုးစစ္ေၾကာင့္ လႈိင္းဘြဲႏွင့္ပိုင္က်ံဳ ၿမိဳ႕နယ္တုိ႔မွ ရြာသားမ်ား (၄,၀၀၀) ခန္႔ ထိုင္းဘက္သို႔ ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကရသည့္ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘားအံခ႐ိုင္အတြင္းရွိ လယ္ေပၚဟဲျပည္တြင္းဒုကၡသည္စခန္းဥကၠ႒ ေစာတာဆူးညားႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္း။
ေမး။ ။ တိုက္ပြဲေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာရတဲ့ ဒုကၡသည္ အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္ရိွပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ တိုက္ပြဲျဖစ္တာ လတ၀က္ေက်ာ္သြားၿပီး ကရင္စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ ထိုင္းဘက္ထြက္လာၾကတာ အခုဆိုရင္ (၄,၀၀၀) ေက်ာ္ရွိၿပီ။ သုံးခ်ဳိးတခ်ဳိးက ကေလးေတြျဖစ္တယ္။ တိုက္ပြဲေတြ မၿပီးဆံုးသေရြ႕ေတာ့ ဒီလူေတြ ထိုင္းမွာပဲ ဆက္ၿပီးခိုလံႈေနရဦးမွာ ျဖစ္တယ္။
ေမး။ ။ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ ေနေရးထိုင္ေရး အေျခအေန ဘယ္လိုရွိပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ထိုင္းဘက္က ဒုကၡသည္ေတြကို ယာယီခိုလံႈခြင့္စခန္း (၃) ခု သတ္မွတ္ေပးထားတယ္။ ေနာင္ဘိုး၊ အူးသူးထာ့နဲ႔ မဲ့စေလရြာတုိ႔မွာျဖစ္တယ္။ ေနေရးထိုင္ေရးကေတာ့ အေျခအေနအရ အဆင္ေျပသလိုပဲ ေနၾကရတယ္။ စားေသာက္ေရးကေတာ့ ျပႆနာမရွိပါဘူး။ TBBC၊ KRC အျခားလူမႈေရး၊ ဘာသာေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြက လာေရာက္ကူညီၾကလို႔ အဆင္ေျပပါတယ္။
ေမး။ ။ စစ္ပြဲေၾကာင့္ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ထပ္ေရာက္လာတဲ့လူေတြ ရွိပါသလား။
ေျဖ။ ။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၃) ရက္က ပိုင္က်ံဳၿမိဳ႕နယ္ ၀ါးမီကလားရြာက ရြာသား (၃၀၀) ေလာက္ ထပ္ေရာက္ လာတာရွိတယ္။ ရြာသားေတြေျပာတာက သူတို႔ကို ဗမာစစ္တပ္က ေျပာတယ္တဲ့။ ပိုင္က်ံဳၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာ ဗံုးတလံုးေပါက္ကြဲတယ္ဆိုရင္ ရြာသားေတြမွာ တာ၀န္ရိွတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ အၾကပ္ကိုင္မယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွမေနရဲေတာ့လို႔ ဒီဘက္ထြက္လာ ၾကတာ ျဖစ္တယ္။
ေမး။ ။ အခုနယ္စပ္မွာ နအဖနဲ႔ဒီေကဘီေအရဲ႕ အေျခအေနဘယ္လိုရွိပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္စခန္း လယ္ေပၚဟဲမွာ အခု ဒီေကဘီေအက တပ္စြဲထားတယ္။ ဒီေကဘီေအက ထိုင္းလူမ်ိဳးတခ်ိဳ႕ကို ဆက္သြယ္ၿပီး ထိုင္းဘက္ေရာက္ေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ ျပန္လာေနလို႔ ရတယ္ဆိုၿပီး လာစည္း႐ံုးခိုင္းတာေတြရွိသလို၊ မျပန္လာရင္ ထိုင္းဘက္ျခမ္းထိ သြားဖမ္းမယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ ေျပာဆိုတာေတြရွိတယ္။ ဒီေကဘီေအက နအဖရဲ႕လက္ကိုင္တုတ္ဆိုေတာ့ နအဖခိုင္းတာ အကုန္လုပ္ရဲ ကိုင္ရဲတဲ့ သေဘာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျခအေနကို အေတာ္ေလးသတိထားရတယ္။
ေမး။ ။ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕က်န္းမာေရးအေျခအေန ေစာင့္ေရွာက္မႈအေနအထား ဘယ္လိုရွိပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ထိုင္းက်န္းမာေရးဌာနကေန က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈအတြက္ အကူအညီေပးပါတယ္။ ကိုယ္ပူတာ၊ ၀မ္းသြားတာ၊ ငွက္ဖ်ားျဖစ္တာေတြေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒီေန႔အထိ ဒုကၡသည္ေတြ ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္လို႔ အသက္ဆံုး႐ႈံးတာေတြ မရွိေသးပါဘူး။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူတို႔အတြက္ က်န္းမာေရးနဲ႔ စား၀တ္ေနေရး ကိစၥေတြကိုပဲ စီစဥ္ေပးေနရတယ္။
ေမး။ ။ ထိုင္းမွာေရာက္ေနတဲ့ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြရဲ႕သေဘာထားေတြ ဘယ္လိုရွိပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ရြာသားအမ်ားစုကေတာ့ ထိုင္းမွာ မေပ်ာ္ဘူးလို႔ေျပာၾကတယ္။ နယ္ေျမေအးခ်မ္းသြားရင္ သူတို႔ရြာမွာပဲ ျပန္ေနခ်င္ၾကတယ္။ ေနာင္ဘိုးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေနရတဲ့လူေတြဆိုရင္ လံုး၀မေပ်ာ္ဘူး။ ေနရထိုင္ရတာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္တယ္။ အေျခအေနေကာင္းရင္ ရြာကိုခ်က္ခ်င္းျပန္မယ္လို႔ ေျပာေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေလးငယ္ ေတြဟာ ေက်ာင္းပိတ္ၿပီး ဒီဘက္ကို ထြက္ေျပးလာရေတာ့ စာလည္းမသင္ရေတာ့ဘူး။ ေက်ာင္းဆရာနဲ႔ ကေလးေတြလည္း ဒီမွာပဲ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကေလးေတြစာသင္ဖို႔ အေျခအေနမေပးေသးေတာ့ သူတို႔လည္း အိပ္လိုက္စားလိုက္နဲ႔ ၿငီးေငြ႔လာၿပီး ရြာျပန္ေနဖို႔ပဲ ေျပာေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိုက္ပြဲေတြက ဒီေန႔အထိ ေန႔တိုင္း ျဖစ္ေနေတာ့ အေျခအေနကို ဘာမွမယ္မယ္ရရ ေျပာလို႔မရေသးဘူး။
ေမး။ ။ အခုတပ္မဟာ (၇) ေဒသမွာ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာမ်ားေျပာခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ အခုျဖစ္ေနတဲ့စစ္ပြဲဟာ ဗမာက ကရင္ေတြကို မ်က္ႏွာအုိးမဲသုတ္ၿပီး တိုက္ခိုင္းေနတဲ့စစ္ပြဲျဖစ္တယ္။ ႏွစ္ဖက္ေသေက်ဒဏ္ရာရတဲ့လူေတြဟာ ကရင္အမ်ိဳးသားေတြခ်ည္းပဲ။ တိုက္ပြဲေၾကာင့္ ကရင္လူထုေတြ ထုိင္းဘက္ကို ထြက္ေျပးၾကရတယ္။ ဒီကိစၥ ကရင္လူမ်ိဳးေတြအတြက္ ဘာမွအက်ိဳးမရွိဘူး။ တိုက္ပြဲကို အဓိကဦးေဆာင္တိုက္ေနတဲ့ ဒီေကဘီေအ (၉၉၉) အဖဲြ႔က ဗိုလ္ခ်စ္သူတို႔၊ ဗိုလ္ဆန္ျပဳတ္တို႔ကို ေျပာခ်င္တာက ဒီကိစၥကို ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားဖို႔
လိုတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ကိုပဲ မၾကည့္ဘဲနဲ႔ ကရင္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အက်ိဳးကိုလည္း စဥ္းစားေပးၾကဖို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
http://khitpyaing.org/interviews/june_09/18-6-09.php
*************************************************************
ကရင္ျပည္သူအေပၚ တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္တန္႔ေရး ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားေပးရန္ ေကဒဗလ်ဴအို ေတာင္းဆို
ပါးရယ္/ ဇြန္ ၁၈၊ ၂၀၀၉
ကရင္တိုင္းရင္းသား ျပည္သူမ်ားအေပၚ စစ္အစိုးရတပ္ႏွင့္ တိုးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္အမ်ဳိးသားတပ္ဖြဲ႔ (ဒီေကဘီေအ) တို႔၏ ထိုးစစ္ဆင္ျခင္း ရပ္တန္႔သြားေရးအတြက္ ကုလသမဂၢေကာင္စီ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာ အစိုးရမ်ားလည္း ၾကား၀င္ေဆာင္ရြက္ၿပီး ပိုမို၍ ေဆာ္ၾသေပးရန္ ကရင္အမ်ဳိးသမီး အစည္းအရုံး (ေကဒဗလ်ဴအို) မွ ၿပီးခဲ့သည့္ အဂၤါေန႔တြင္ ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။
ေဒသခံျပည္သူမ်ားအား အကာအကြယ္ မရိွသည့္ ဘ၀ႏွင့္ ဆင္းရဲတြင္းသို႔ က်ေရာက္ရန္ တြန္းပို႔ေနျခင္းသည္ မလုပ္သင့္ မလုပ္ထုိက္ေသာ လုပ္ရပ္ျဖစ္၍ ယင္းကိစၥအား ဆန္႔က်င္ေရးအတြက္ ေတာင္းဆိုလိုက္ရ ျခင္းျဖစ္သည္ ဟု ေကဒဗလ်ဴအို အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး နန္းဒါးအဲ့ကလယ္က ေျပာသည္။
၎က “စစ္က အဓိကအားျဖင့္ ျပည္သူလူထုေတြပဲ ထိခိုက္နစ္နာမႈေတြ ရိွေနတယ္၊ ေနာက္ အိုးအိမ္ကို စြန္႔ခြာခဲ့ရ တယ္၊ သူတို႔ေတြဟာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ႏိုင္ရင္းနဲ႔ သူတို႔ ေနရာေတြကို စြန္႔ခြာခဲ့ရတယ္၊ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ စစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ သူတို႔ေတြဟာ ဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိး ခံစားေနရတယ္၊ သူတို႔ေတြရဲ့ ဘ၀လံုၿခံဳမႈေတြလည္း မရိွေနဘူး” ဟု ေျပာသည္။
ႏိုင္ငံတကာ၏ အကူအညီမ်ားကို ယင္းကဲ့သို႔ ေတာင္းဆိုထားျခင္းသည္ မည္မွ်ထိ ထိေရာက္မႈ ရိွေနျခင္းကို မသိရ ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္အေရးကို ၎တို႔ ပူေပါင္းပါ၀င္လာမည္ဆိုလွ်င္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစုံတခုေတာ့ ေအာင္ျမင္ လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း နန္းဒါးအဲ့ကလယ္က ဆက္လက္ေျပာၾကားသြားပါသည္။
လက္ရိွ ထိုးစစ္ဆင္ေနေသာ စစ္အစိုးရတပ္ႏွင့္ ဒီေကဘီေအတပ္မ်ား အေနျဖင့္ ကရင္ျပည္နယ္ ေက်းလက္ ေတာရြာမ်ားမွ ျပန္လည္ ဆုတ္ခြာေပးရန္၊ တႏိုင္ငံလုံး အတိုင္းအတာျဖင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေပးရန္ႏွင့္ အလားတူ ထိုင္းအစိုးရ အေနျဖင့္ ထြက္ေျပးေရာက္ရိွလာေသာ စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ားအား ကာကြယ္ ေစာက္ေရွာက္မႈ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ေပးၿပီး ဒုကၡသည္စခန္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုထားသည္။
ထြက္ေျပးလာေသာ ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားအနက္ အမ်ားစုမွာ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ ကေလးသူငယ္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး အသက္ဆယ့္သုံးႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္မ်ားမွာ ၈၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ ပါ၀င္ေနေၾကာင္း၊ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ႏို႔စို႔ ကေလးမ်ားႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားလည္း ၂၀ ေက်ာ္ ပါ၀င္ေနသည္ဟု ေကဒဗလ်ဴအို ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခ်က္တြင္ ေရးသားထားပါသည္။
ေကဒဗလ်ဴအိုမွ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရိွသူ ေနာ္ဘလူးမင္းႏိုက္ဇန္ ကလည္း “လူေတြဟာ တုိက္ပြဲေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာ ၾကရတာ ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ကုန္ၿပီ၊ ႏွစ္ရက္သား ကေလးကို သယ္ပိုး ေျပးလႊားခဲ့ရတဲ့ မိခင္တစ္ဦးရဲ့ ရင္ဆိုင္ ျဖတ္သန္းမႈကို ေတြ႔ရတာ ၀မ္းနည္း မိသလို နအဖနဲ႔ ဒီေကဘီေအ တို႔ရဲ႕ တိုက္ခိုက္မႈကိုလည္း ေဒါသျဖစ္မိတယ္” ဟု ေၾကညာခ်က္တြင္ ေျပာထားသည္။
ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားအား အျမစ္ျပတ္ ေခ်မုန္းေရးအတြက္ အခါအားေလ်ာ္စြာ စစ္အစိုးရတပ္မွ တိုက္ခိုက္ေနလ်က္ ရိွကာ သံသရာလည္ေနသည့္ အရပ္သား ျပည္သူမ်ား၏ ေနရပ္စြန္႔ခြာမႈႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခံစားရမႈမ်ားမွာ အဆုံးသတ္ရန္ လိုအပ္ၿပီဟု ေဖာ္ျပထားသည္။
ယခုလဆန္းပိုင္း ၂ ရက္ေန႔မွ စတင္၍ ကရင္ျပည္နယ္ ဖားအံခရိုင္အတြင္းတြင္ စစ္အစိုးရတပ္ တပ္ရင္း ၅ ရင္းႏွင့္ ဒီေကဘီေအ တပ္ရင္း ၃ ရင္းတို႔၏ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ေက်းရြာေပါင္း ၂၀ ႏွင့္ ရြာသူရြာသား ၄၀၀၀ နီးပါးမွာ ၎တို႔ အိုးအိမ္မ်ား စြန္႔ခြာခဲ့ရၿပီး ထိုင္းနယ္ေျမဘက္ျခမ္းသို႔ ထြက္ေျပးခိုလႈံခဲ့ၾကရသည္။
http://www.ktimes.org/thatin/1-latest-news/384-2009-06-18-09-29-27.html
*************************************************************
HEADLINES
*************************************************************
NEWS ON MIGRANTS
Burma in tier 3 in trafficking: US report
US Faults Malaysia for Poor Trafficking Record
Burmese Migrants Rely on NGOs for Care and Supplies
NEWS ON REFUGEES
Recent Karen Exodus Raises Questions about UNHCR Role
SITUATION UPDATE
End the Human Warehousing of Refugees in Thailand
The Worst Places to Be a Refugee
*************************************************************
ေရြ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားသတင္း
ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ ဖုတ္ဖရၿမိဳ႕နယ္တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားထပ္မံဖမ္းခံရ
မေလးရွားမွာ ျမန္မာအပါအ၀င္ လူကုန္ကူးမႈ အေျခအေန ဆုိး၀ါးေနဆဲ
ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ကူးေခြေရာင္းသူမ်ားကို အေရးယူရန္ မြန္အဆိုေတာ္မွစီစဥ္
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ရွိ ဖုတ္ဖရား (Phop Phra)ၿမိဳ႕နယ္မွ ျမန္မာအလုပ္သမားတို႔၏ ဘ၀အေျခအေနမ်ား
ဒုကၡသည္မ်ားသတင္း
ဘန္ေတာင္ယန္ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ဝမ္းေရာဂါ ျဖစ္ပြား၊ (၄) ဦးထက္မနည္း ေသဆုံး
စစ္ေျပးကရင္ဒုကၡသည္မ်ားတြင္ ကေလးငယ္ (၈၀၀) ေက်ာ္ ပါဝင္္
ကရင္ဒုကၡသည္ကေလးမ်ားကို စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ထုိင္းအဲန္ဂ်ီအို အားေပးႏွစ္သိမ့္
ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားတြင္ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ားစြာပါဝင္
ဗမာက ကရင္ေတြကို မ်က္ႏွာအုိးမဲသုတ္ၿပီး တိုက္ခိုင္းေနတဲ့စစ္ပြဲ
ကရင္ျပည္သူအေပၚ တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္တန္႔ေရး ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားေပးရန္ ေကဒဗလ်ဴအို ေတာင္းဆို
*************************************************************
NEWS ON MIGRANTS
*************************************************************
Burma in tier 3 in trafficking: US report
Written by KNG Wednesday, 17 June 2009 19:43
When it comes to trafficking in women and children, Burma is one of the worst countries. Women and children are trafficked into neighbouring countries like China, Thailand, India, Bangladesh, Pakistan, Malaysia and South Korea, according to a Trafficking in Persons Report 2009 released yesterday by the US State Department.
The report noted that Burma has a ranking of Tier 3 and it is a country where the government does not fully comply with the minimum standards and is not making significant efforts to prevent trafficking.
Burma has been ranked in Tier 3 for the ninth time in the Trafficking in Persons Report by the US State Department since 2001. The report listed 175 countries on trafficking issues.
Burma is a source country for women, children and men, who are trafficked for forced labour, domestic servitude and commercial sexual exploitation.
According to the report, Burmese women are trafficked to China for forced marriages and to Malaysia and China for commercial sexual exploitation. Men and women are trafficked to Malaysia and Thailand for forced labour and even Burmese children in Thailand are subjected to conditions of forced labour as hawkers, beggars and for work in small scale industries.
Burmese military and civilian officials remain directly involved in forced labour and unlawful conscription of child soldiers, with reported cases of child soldiers increasing annually, according to the report.
However, the Burmese military junta has been trying to convince the international community that it is making significant efforts to prevent trafficking and there is also effort to protect repatriated victims of cross-border sex trafficking. But there has been very limited protection for victims of forced labour and internal sex trafficking within the Burmese border.
http://www.kachinnews.com/index.php/news/907-burma-in-tier-3-in-trafficking-us-report.html
************************************************************
US Faults Malaysia for Poor Trafficking Record
By FOSTER KLUG / AP WRITER Wednesday, June 17, 2009
WASHINGTON — The Obama administration on Tuesday faulted Malaysia, a key US partner in Southeast Asia, for failing to do enough to stop the sexual and forced labor exploitation of women and children.
The State Department's annual "Trafficking in Persons Report" put Malaysia on its list of top trafficking offenders. Repeat offenders on that list include North Korea, Burma and Fiji.
Countries cited for failing to take adequate steps to address trafficking can be subject to limited sanctions. The report is meant to expose trafficking problems around the world and propose solutions.
The report said that Malaysia is a destination and source "for women and children trafficked for the purpose of commercial sexual exploitation and for men, women and children trafficked for the purpose of forced labor."
It recommended that Malaysia's government fully implement and enforce anti-trafficking laws and increase prosecutions, convictions and sentences for both sex and labor trafficking.
The US Senate Committee on Foreign Relations said in an April report that illegal Burmese migrants deported from Malaysia were forced to work in brothels, fishing boats and restaurants across the border in Thailand if they had no money to buy their freedom.
Malaysia said it found no evidence to support the claim that thousands of deported Burmese migrants were handed over to human traffickers in Thailand.
The State Department report also expressed worry about worsening trafficking records in the Philippines, Cambodia, Bangladesh and Pakistan.
These countries were placed on the State Department's "watch list" of trafficking offenders, joining China, India and Sri Lanka.
The State Department report tracks human trafficking for the sex trade, coerced labor and the recruitment of child soldiers. Researchers monitor efforts that countries take to stop trafficking, including prosecution, sentencing and programs to help victims.
http://irrawaddy.org/article.php?art_id=16026
*************************************************************
Burmese Migrants Rely on NGOs for Care and Supplies
By Leila Darabi
June 18, 2009 - 8:00am
An estimated two million Burmese refugees have fled conflict zones in Burma to live as undocumented migrants in Thailand. This population has few options when it comes to seeking information about even basic anatomy, let alone health care. With migrant schools that end after the first or second grade, virtually no internet access, low levels of literacy and limited to access to television - which, even if available, is broadcast in Thai, not Burmese - community-based organizations play a large role in providing reproductive health information and services.
A new report released this week by the Thailand-based Adolescent Reproductive Health Network (ARHN) reveals that the country's birth spacing and family planning program is not reaching young migrants. Instead, adolescent refugees from Burma living in Thailand rely disproportionately on community-based organizations, pamphlets and posters for sexual and reproductive health information and supplies like condoms.
ARHN's "Protecting Our Future" report presents findings from a survey of nearly 400 12-24 year olds living in and around UN refugee camps on the Thai side of the border. The data were collected by local Burmese migrant activists also living undocumented in Thailand and shed light on a population about which previously very little was known. Around the world, little research exists on the sexual and reproductive health needs of young people living in areas of conflict.
Not surprisingly, the study found that knowledge of sexual health and anatomy is very low among adolescents from Burma's conflict zones. Most young people had heard of condoms and birth control pills, but few had ever used them. The authors estimate the prevalence of sexually transmitted infections (STI) among young people to be seven percent and found high levels of acceptance of gender based violence and male authority over women's reproductive choices among both men and women interviewed.
In communities where ARHN, a network of nine community-based organizations (CBO's) works, the study found that a majority of teens got information about sex and reproductive health from trainings by CBO's in migrant schools or factories; or from pamphlets and posters prepared and distributed by the network.
These results suggest the work of the network is having major impact in areas with virtually no other reproductive health services. Donors interested in meeting the needs of vulnerable populations should invest in low-cost interventions such as the network's community education programs, the authors suggest. Since contraception is subsidized nationally by the Thai government, ARHN is able to provide an individual with a month's supply of birth control pills for just $2-3 US dollars.
In order to raise awareness of the migrant populations of the Thai-Burma border, a group of international photographers have put together a photo book and exhibition on the ongoing civil war in Burma and its fallout. Sponsored by Burma Borders Projects, the Global Justice Center, Ibis Reproductive Health and the Women's Refugee Commission, "Invisible Lives" features photographs by Tom Soddart, Morgan Hagar, Becky Hurwitz, and amateur Burmese and Karen photographers.
These images will be on display from June 16-29 at powerHouse Books in DUMBO and proceeds from the book sale will benefit ARHN. The show opens today, June 17th with a reception open to the public.
http://rhrealitycheck.org/blog/2009/06/17/burmese-migrants-rely-youth-network-care-and-supplies
*************************************************************
NEWS ON REFUGEES
*************************************************************
Recent Karen Exodus Raises Questions about UNHCR Role
By SAI SOE WIN LATT Wednesday, June 17, 2009
The latest joint attacks in Karen State by Burmese and Democratic Karen Buddhist Army (DKBA) forces, which began on June 7, have forced an estimated 6,000 Karen people into Thai-Burmese border areas.
The targeted areas included Ler Per Her IDP (Internally Displaced Persons) camp, which was shelled by mortars, according to Burma Campaign UK.
The slow response from the international community, including the UN, has frustrated Burma’s human right activists. Also, the United Nations High Commission for Refugees (UNHCR) has yet to take significant steps to assist the refugees, leaving them leaving at the mercy of local aid groups.
Indeed, the way the most recent Karen refugees have been assisted by the international community raises questions about the effectiveness of the refugee system itself.
The global refugee regime is based on a structure and philosophy that stems from the International Refugee Organization, the predecessor institution that provided the template for the UNHCR. As such, the current refugee system essentially serves states’ interest rather than refugees’ interest.
In other words, the presence of refugees in general is considered a challenge to a state, and the UNHCR focuses on refugee containment and repatriation, rather than recognizing refugees’ rights to settle in a country of asylum or resettlement in a third country.
More broadly, the global refugee mission is to stabilize the world order composed of individual nation-states by containing refugee movements.
This philosophy is reflected in a 1993 statement by Sadako Ogata, the former UN High Commissioner for Refugees. Her point, which still holds true today was that, “The subject of refugees and displaced people is high on the list of international concerns today not only because of its humanitarian significance, but also because of its impact on peace, security and stability. The world cannot reach a new order without effectively addressing the problem of human displacement.”
The commissioner, significantly, describes refugees as a “problem” that destabilizes the world order. Solving the “problem” is for the ultimate purpose of the security of that order.
The painful irony is that it is this same world order with so-called sovereign nation-states that generates so many of the refugees in the world today.
Mostly minority and marginalized populations, such as the Karen, are driven out of their homes after being treated as “enemies” by a military regime that has autonomous control of the state apparatus.
While recent attacks are difficult to frame in terms of Burmese versus Karen, given the collusion of the DKBA with regime forces, it is clear that this is a struggle over economic resources as well as geographical control. Still, this is just one incident in the political hang-over of the sovereign state system that the UNHCR is mandated to protect.
In any case, Karen refugees are byproducts of a political struggle versus state oppression. Yet, the UNHCR is mandated to handle the plight of the Karen through charity work in its role as a purely humanitarian, yet “non-political,” institution. This allows the UNHCR to refrain from engagement over political issues that otherwise would implicate it in issues of sovereignty.
In addition to overriding philosophical issues, the UNHCR’s protection practices also raise problematic questions. For example, its provision of providing only minimum assistance to refugees while assuming that providing maximum assistance would attract more refugees.
In addition, there has been a recent shift towards a so-called “preventive protection” stance under a rubric of “the right to remain at home.” This is designed to prevent refugees from seeking refuge across a border by providing “safety zones” within conflict areas.
Ler Per Her IDP camp, which was shelled last week, is part of this strategy of “preventive protection,” which shows the fallibility of so-called “safety zones.”
The UNHCR humanitarian work cannot be isolated from a donor country’s domestic immigration policy.
That the first strategy of donor countries is to prevent refugees from resettling abroad is clearly reflected in the EU Presidency’s Declaration on Karen villagers, dated June 11, 2009, which said, “The EU reiterates its commitment to the sovereignty and territorial integrity of Burma/Myanmar. The EU calls instead for the conditions to be created that allow the return of all refugees.”
Here, insistence on “return” in theory can serve as a quick-fix but it can ignore the actual experiences and fate of refugees in much of the world, including the Karen refugees in Thailand. Seeing refugees as temporarily displaced people can serve to sentence millions of people to a life in refugee camps, supposing that they will eventually “return” to their country.
For example, Kitty McKinsey, a regional spokesperson for the UNHCR, told Spectrum magazine in an interview on the most recent wave of displaced Karen villagers, “They all say they want go back as soon as possible.'' A UN spokesperson in Geneva, William Spindler, expressed a similar view.
It is understood that refugees miss their home like everyone else, but UNHCR is wrong to insist on that as a core interpretation of policy. It knows from experience that refugees often end up living in refugee centers for decades.
It should go without saying that refugees, including new arrivals, should be entitled to earn a living outside refugee camps, rather than being locked up inside, only to be turned into a modern version of “white men’s (and women’s) burdens.”
Yet, highlighting such problems with UNHCR role, we can not its role in saving people’s lives in emergency situation and providing life-sustaining aid. Neither is this to discount its heroic staffers in the field who are fighting hard for refugee rights.
Field staffers, as well as executive officers, are in a position to critically reflect on UNHCR’s limitations. Rather than reproducing UNHCR’s “depoliticized humanitarianism,” progressive members and staffers should move beyond technical-centrism and emergency management mentality to address the disruptive aspects of the nation-state system as it now exists.
Similarly, critiques of donor countries do not underplay the thousands of former refugees who are now able to earn livelihoods in these countries. Yet, donor countries that are able to effectively supplement their domestic labor force with immigrant labor must do other than part in dealing fairly with refugees who fleeing from war with little hope of stability in their lives.
http://irrawaddy.org/article.php?art_id=16050
************************************************************
SITUATION UPDATE
New arrivals in Tha Song Yang District, Thailand, due to conflict in Karen State
TBBC have earlier reported that an increased number of people have fled to Thailand, following several days of shelling and fighting between armed groups in Karen state, Burma. A majority of the people who have fled to Thailand, mostly women and children, were residents of Ler Per Her IDP camp in Karen State. New arrivals are located in Tha Song Yang District, north of Mae Sot.
According to reports from local village leaders, around 4000 persons have been displaced due to the conflict. The number of new arrivals in Thailand is now estimated to be 3,197, according to the Royal Thai Government (RTG). This does however not reflect the total number of new arrivals, as some people are hiding in the jungle area.
RTG has assigned 3-4 official holding sites in the area that will be assisted by the Thai authorities.
TBBC is still receiving reports of shelling and fighting between the Democratic Karen Buddhist Army – affiliated with the Burmese army (DKBA ) and Karen National Liberation Army (KNLA) in the border area. Seven mortar shells launched by DKBA and the Burmese Army have also landed on the Thai side of the border, which has caused a number of Thai villagers to relocate to Nuh Bo temple area (as per advice of Thai Military). The Thai Army, Border Police and other local authority are monitoring the situation closely.
RTG confirmed on Monday 15th June the presence of visible fighting and recognised that it is clear that people are fleeing form fighting, and that people are unable to go back under present conditions.
In coordination with other aid agencies, UNHCR and Thai Ministry of Interior ,TBBC will provide basic food assistance to the affected people until the situation becomes clearer whether people will stay at current locations, go back to their homes or be relocated inside Thailand. TBBC is also providing plastic sheeting, and other necessary items, such as blankets..
The most urgent needs are currently latrines, medicines and mobile health personnel, according to RTG.
TBBC have not received any reports about major outbreaks of diseases, but Tha Song Yang Public Health representatives confirm that there are a few cases of Malaria. Other health agencies are supporting a Vector Control Campaign and immunisation and malnutrition programmes.
The local communities are used to dealing with this kind of emergency situation, hence, the capacity on the ground is already well developed which facilities relief efforts. Still, the situation remains difficult for many of the people, especially for those hiding in the jungle or sheltering under plastic sheeting as it is the rainy season.
http://tbbc.org/announcements/SITUATION%20UPDATE%2016%20June.pdf
*************************************************************
End the Human Warehousing of Refugees in Thailand
An Open Letter from Thai Civil Society Leaders to International Donors
More than one hundred thousand refugees languish in a string of camps along the border of Thailand and Myanmar, chronically dependent upon international aid because they are not allowed to live elsewhere or pursue livelihoods in Thailand. They are not criminals who have done something wrong, or animals to be put in a zoo, or children who must depend on others. They are innocent human beings fleeing war and persecution who should be allowed to live normal lives of human dignity and responsibility [with the right to work and freedom of movement]. The undersigned members of Thailand’s business, labor, faith, and human rights advocacy communities greatly appreciate the generosity of [the] international donors for their past help but respectfully appeal to them to commit funding for more rights-friendly, community-based alternatives instead of forced encampment.
We have long advocated such alternatives to our Government. Supporters of the status quo, however, argue that encampment makes refugees more visible and attracts aid. Were refugees free to live normal lives, they argue, this would burden local communities. But this need not be so. Thai community groups are willing to “adopt” and host refugee families—much as similar groups resettle refugees in other countries. [With the right policies, t]hey can help refugees integrate and become productive and self-sufficient. Aid could be redirected to reimburse local schools, hospitals, and other social service institutions that help local Thais—many of whom are just as poor—along with refugees as needed.
This [could be] a win-win alternative but it requires global commitment. Refugee protection is, after all, an international responsibility, not just that of the country that happens to be next door. Donor countries should commit to shouldering their fair share as well. More importantly, however, they must make it clear that protection means honoring refugees’ basic human rights to live normal lives, not dependency on rations or confinement to camps.
Thank you for your kind attention [and support].
Name…………………………………...Family Name………………………………
Occupation…………………………………………………………………………..
Signature……………………………………………………………………………..
Best Regards,
Rattanaporn Poungpattana
Program Officer
The U.S. Committee for Refugees and Immigrants - Thailand
Tel: 02-354-9362
Mobile: 086-810-0537
*************************************************************
The Worst Places to Be a Refugee
By KATIE MATTERN / IPS WRITER Thursday, June 18, 2009
WASHINGTON — Gaza, South Africa and Thailand are among the world's worst places to be a refugee, according to the latest annual World Refugee Survey released here Wednesday by the US Committee for Refugees and Immigrants (USCRI).
The survey, which was issued in advance of World Refugee Day June 20, found that the number of refugees had dropped modestly worldwide in the past year û from 14 million to 13.6 million, according to USCRI.
Of those, well over half, or nearly 8.5 million, have been trapped in refugee camps or otherwise denied their rights under the 1951 UN Convention Relating to the Status of Refugees and its 1967 Protocol.
Of these, Palestinians, more than 2.6 million of whom have been "warehoused" for up to 60 years throughout the Middle East, constitute the largest national group that has been displaced for the longest period of time, according to the report. It also named Gaza as one of the worst places in the world, particularly in the aftermath of the three-week Israeli military campaign that began late last December.
Israeli authorities have so far permitted only humanitarian goods to be imported into Gaza since Operation Cast Lead, in which more than 1,400 Palestinians were killed. They have yet to permit reconstruction and related supplies to be shipped into the territory, which is governed by Hamas, an Islamist party the US and other western countries have labeled a "terrorist" organization.
The latest report was released one day after the publication by the UN High Commissioner for Refugees (UNHCR) of its annual report. It found that some 15.2 million people qualified as refugees during 2008—down from 16 million one year ago— and that more than 800,000 were currently seeking asylum in foreign countries.
It also found that some 26 million more people were internally displaced; that is, they had fled their homes but were still living within their homelands' borders.
The greatest number of newly displaced people over the past year, according the UNHCR report, were found in Pakistan, Sri Lanka and Somalia, where violence has uprooted hundreds of thousands of people, including more than two million civilians who fled their homes in Pakistan's Swat Valley alone, to escape offensives by the Taliban and counter-insurgency operations by the country's army and paramilitary forces.
According to the USCRI report, the world's largest refugee group over the last year was the 3.231 million Palestinians living in refugee camps in the West Bank and Gaza, as well as elsewhere in the Greater Middle East.
The next largest group was Afghans, nearly three million of whom are currently living outside their homeland's borders, the vast majority in Pakistan and Iran, according to the report.
Increased violence between the Taliban and its allies on the one hand and the US and other international forces, as well as the expanding Afghan Army, on the other, has provoked some Afghans to seek safe haven across the border. Pakistan's recent counter-insurgency campaign along the Afghan border has also provoked thousands of Pakistanis to flee into Afghanistan. Nonetheless, nearly a quarter million Afghan refugees returned to their homeland from Pakistan in the course of the year.
Iraqis, who for the previous three years had been the largest new source of refugees, now claim third place among all refugee groups, according to the report.
Nearly two million Iraqis are living abroad, mostly in Syria, Jordan and Lebanon.
As violence in Iraq has diminished over the past two years, the exodus from Iraq has also fallen sharply, and some Iraqis have begun to trickle back home, according to the report.
Some 800,000 refugees from Burma, or Myanmar, are living outside their homeland, mostly in Thailand and Bangladesh.
Somalia, where continued fighting among various factions forced a total of some 80,000 people to flee to Kenya (60,000) or Yemen (20,000), and hundreds of thousands to become internally displaced, ranks fifth as the largest source of refugees.
These countries were followed by Sudan (428,000 people), Colombia (400,000), and the Democratic Republic of Congo (DRC) (385,000), according to the USCRI report.
Besides Gaza, the report identified South Africa and Thailand as among the worst places for refugees to be living. It noted the xenophobic violence that swept South Africa last May, as mobs of the country's poorest citizens rampaged through slums and shanty-towns attacking suspected foreigners and, in some cases, even setting them on fire. As many as 10,000 refugees fled South Africa for Zambia.
Thailand was cited as a poor performer as a result of its treatment of Rohingya refugees - in one case, the Thai Navy towed unseaworthy boats with nearly 1,000 Rohingyas and scant food and water aboard into the open sea to prevent them coming from ashore—and its plans to forcibly repatriate Hmong refugees to Laos.
Other countries that rank among the worst for refugees include Kenya, for its treatment of Somali refugees; Malaysia, due to officials selling deportees to gangs along the Malaysia-Thailand border; Egypt, because of its treatment of African migrants; and Turkey, for forcibly repatriating refugees, overcrowding detention centers and beating detainees.
In one incident, four refugees drowned when Turkish officials forced them to swim across a river to Iraq.
Brazil, Ecuador and Costa Rica, on the other hand, were among the countries that treated refugees best, according to the report, which noted that Brasilia had permitted Palestinians forced to flee Iraq to settle within its borders. Ecuador also launched a registration program aimed at protecting and ensuring the rights to work and travel of tens of thousands of Colombian refugees who have sought safe haven there.
Some of the world's poorest countries are also home to large populations of refugees. Chad, a constant on the UN's list of least developed countries, has a refugee population of 268,000 while Sudan hosts 175,800 refugees from Eritrea and Ethiopia.
Overall, nations with a per capita GDP of less than 2,000 dollars hosted almost two-thirds of all refugees. According to the UNCHR report, "among the 25 countries with the highest number of refugees per 1 USD GDP per capita, all are developing countries, including 15 Least Developed Countries."
The report gave Europe a grade of "D" and the US a grade of "F" for "refoulement," or returning refugees to places where their lives or freedoms could be threatened. It also gave Europe and the US grades of "D" for "detention/access to courts."
http://irrawaddy.org/highlight.php?art_id=16054&page=2
*************************************************************
ေရြ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားသတင္း
*************************************************************
ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ ဖုတ္ဖရၿမိဳ႕နယ္တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားထပ္မံဖမ္းခံရ
ေဇာ္ႀကီး။
ဇြန္လ ၁၆ ရက္၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္။
ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ ေတာင္ဖက္ ဖုတ္ဖရၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းရွိ ေက်းရြာမ်ား၌ တရားမ၀င္ျမန္မာ အလုပ္ သမားမ်ားအား နယ္ေျမခံထုိင္းအာဏာပုိင္မ်ားမွ ယမန္ေန႔က ထပ္မံ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။
ဖုတ္ဖရၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ၃၅ ကီလုိမီတာတြင္ အဖမ္းခံရသည့္ တရားမ၀င္ျမန္မာ အလုပ္သမား ၆၀ ခန္႔ရွိသည္ ဟု ေဒသခံရြာသားတဦးက ယခုလုိေျပာသည္။
“၃၅ ကီလုိ တဂြင္လံုး ေျပးတဲ့သူလည္းေျပးၾကတာေပ့ါ ပါတဲ့သူလည္းပါတာေပ့ါ။ ကားသံုးစီး ပါသြား တယ္။ တစီးကုိ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ဆုိေတာ့ ၆၀ ေလာက္ပါသြားတယ္။”
ဖုတ္ဖရၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ၃၄ ကီလုိမီတာမွ ၄၄ ကီလုိမီတာ အတြင္းရွိ ေက်းရြာမ်ားမွ တရား မ၀င္ ျမန္မာအလုပ္ သမားမ်ားအား ယမန္ေန႔ ေန႔လည္ပုိင္းအခ်ိန္က ဖမ္းဆီးခဲ့သည္ဟု ၃၅ ကီလုိမီတာေက်းရြာရွိ က်န္းမာေရး တာ၀န္ခံ ေဒၚေအးသန္းက ယခုလုိအတည္ျပဳ ေျပာသည္။
“မေန႔ကဆုိရင္ စအုိကေန စဖမ္းၿပီးေတာ့ေလ ၃၄၊ ၃၅၊ ၃၉၊ ၄၂၊ ၄၄၊ ေတာက္ေလွ်ာက္ပဲ။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ က်မတုိ႔တေတြက သင္တန္းမွာျဖစ္ေနေတာ့ေလ လယ္ထဲကသူေတြ ဖုန္းထုိး လာတာ ၁၂ နာရီထုိးေလာက္ေပ့ါ။”
၄၄ ကီလုိမီတာ၌လည္း ဖမ္းဆီးမႈမ်ားရွိၿပီး ၁၅ ေယာက္ခန္႔ အဖမ္းခံရသည္ဟု ၾကားသိရပံုကုိ ဦးညိဳေမာင္က ယခုလုိေျပာသည္။
“မေန႔က က်ေနာ္တုိ႔ ၄၄ မွာေတာ့ အဲဒီ ေထာင္းေလာင္ေရႊကြင္းက ေစ်းေရာင္းတဲ့ မယုခုိင္တုိ႔ ဘာတုိ႔ ေတာင္ပါသြားတယ္ဗ် အဲဒီမွာ။ မေန႔ကအဲဒီမွာ ေန႔ခင္း ႏွစ္နာရီေလာက္ ၀င္ဖမ္းတယ္ လုိ႔ေျပာတယ္။ မေန႔ကညေနေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ အဲဒီဖက္ေတာ့နည္းနည္း လည့္ပတ္ေတာ့ ၾကည့္လာခဲ့တာပဲ။”
အလုပ္သမားမွတ္ပံုတင္ ျပဳလုပ္ေပးမည့္ သတင္းထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္ ယခုကဲ့သုိ႔ ဖမ္းဆီးမႈမ်ား ဆက္တုိက္ ျဖစ္ေပၚျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေရာင္ျခည္ဦးအလုပ္သမားအဖဲြ႕မွ ကုိမုိးေဆြက ယခုလုိ သံုးသပ္ ေျပာဆုိသည္။
“အခုက လက္မွတ္အသစ္လည္း လုပ္ေပးမယ္ဆုိတာကုိ ေျပာထားတဲ့အခါက်ေတာ့ ဗမာျပည္ ထဲကေန ၿပီးေတာ့ ၀င္လာမွာကုိလည္း သူတုိ႔(ထုိင္းအာဏာပုိင္) စုိးရိမ္တာေပ့ါ။ ဒါကတပုိင္း။ ေနာက္တခုက အလုပ္ရွင္ေတြကုိလည္းနည္းနည္း ဖိအားေပးတာေပ့ါ။ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္ရွင္ေတြကုိလည္း လက္မွတ္လုပ္ေအာင္လုိ႔ဖိအားေပးတာေပ့ါ။ အဲဒီႏွစ္ခုေပ့ါ။ က်ေနာ္တုိ႔ က အဲလုိျမင္တယ္။”
ဖုဖရၿမိဳ႕နယ္အတြင္းတြင္ ေနထုိင္ၾကသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား ေသာင္းခ်ီရွိၿပီး စုိက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိ လုပ္ ကုိင္ၾကကာ ယခုလဆန္းပုိင္းကလည္း ကေလးမ်ားအပါအ၀င္ ျမန္မာ အလုပ္သမား ၃၀၀ ခန္႔ အဖမ္းခံခဲ့ရသည္။
http://www.nmg-news.com/nmg/news160609a.html
*************************************************************
ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ကူးေခြေရာင္းသူမ်ားကို အေရးယူရန္ မြန္အဆိုေတာ္မွစီစဥ္
Tue 16 Jun 2009, ႐ုိင္မေရာ့
နာမည္ေက်ာ္မြန္အဆိုေတာ္မ်ားက ေခြအသစ္ထုတ္တိုင္း ကူးေခြ ေရာင္းခ်သူမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္ကို ေဖာ္ထုတ္ဖမ္းဆီးသြားရန္ အစီစဥ္ရွိသည္။
“ေခြကူးေရာင္းတဲ့သူေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အခက္ခဲမ်ဳိးစံုၾကဳံေတြ႔ရတယ္၊ ေခြတစ္ခါထုတ္တိုင္း ကူးေခြေတြ ထြက္ေပၚလာတယ္၊ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ေခြတစ္ေခြထြက္ဖို႔က ေငြေၾကးအမ်ားႀကီးအကုန္က်ခံထားတယ္” ဟု နာမည္ႀကီးမြန္အဆိုေတာ္ စမိုင္းခ်မ္းက ေျပာသည္။
ကူးေခြေရာင္းခ်သူတို႔ေၾကာင့္ ေခြထုတ္သည့္ အဆိုေတာ္မ်ားအတြက္ ရင္းႏွီးထား သမၽွေငြေၾကးမ်ား ဆံုး႐ႈံးမႈရွိသည္။ ကူးေခြေရာင္းသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးအေရးယူရန္ အတြက္လည္း အခြင့္မသာခဲ့သည့္အတြက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ဆံုး႐ႈံးေနရပါသည္။
သို႕အတြက္ေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းရွိ မြန္သီခ်င္း ကူးေခြြ ေရာင္းခ်သူမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ ဖမ္းဆီးသြားရန္ ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ညွိႏိူင္းထားသည္ဟု ၄င္းကဆိုသည္။
“ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အဆိုေတာ္ “အသိင္” ထုတ္ထားတဲ့ (“ဆုငၛံက္ ပံက္ဍဳန္”) အမည္ရွိ ဗီစီဒီ အတြက္ ျဖန္႔ခ်ိရာမွာ ေခြခိုးကူးသူေတြ မကူးႏိုင္ေအာင္ ထိုင္းမွာ ရွိေနတဲ့ မြန္လူမ်ဳိး (၅) ဦးက ထိုင္းအရာရွိေတြနဲ႔ စာခ်ဳပ္စာတမ္းအေသခ်ာလုပ္ၿပီးေတာ့ ေခြကူးသူေတြကို ေဖာ္ထုတ္ဖမ္းဆီး အေရးယူဖို႕ သေဘာတူညီခ်က္ယူထားတယ္” ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။
ကူးေခြေရာင္းခ်မႈႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္ စကၤာပူႏိုင္ငံတြင္လည္း ကူးေခြေရာင္းခ် သူမ်ားကို မြန္ဂီတအႏုပညာေတြကို အားေပးေနၾကသည့္ မြန္လူမ်ဳိးမ်ားက ဦးေဆာင္ျပီး အေရးယူသြားမည္ဟု သူကဆက္ေျပာသည္။
“က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ေခြကူးသူေတြကို အေရးယူရာမွာ (၁) အခ်က္အေနနဲ႔ ကူးေခြနဲ႔ပတ္သက္သမၽွ စက္ပစၥည္းအားလံုးကို သိမ္းမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ထိုက္တန္သေလာက္ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ေလ်ာ္ခိုင္းတာကိုလည္း ျပန္ေလ်ာ္ေပးရမယ္” ဟု စမိုင္းခ်မ္းက ဆက္ေျပာသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ မြန္အမ်ဳိးသား (၅) ဦးတို႔က ကူးေခြေရာင္းခ်သူေတြကို ဆက္လက္ေဖာ္ ထုတ္သြားရန္ရွိသည္။ အခုေလာေလာဆယ္တြင္ “အသိင္” ေခြ ျဖန္႔ၿပီးသည္ႏွင့္ ေခြကူးယူေရာင္းခ်သူမ်ားကို ဖမ္းဆီးမႈ စတင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
မြန္ျပည္နယ္အတြင္း၌လည္း ကူးေခြေရာင္းသူမ်ားရွိေနေသာ္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းရွိ မြန္ကူးေခြေရာက္ခ်သူမ်ားႏွင့္ ႏိုင္းယွဥ္လၽွင္ အနည္းအက်ဥ္းသာရွိသည္ဟု ၄င္းကဆိုသည္။
http://www.monnews-imna.com/burmese/newsupdate.php?ID=423
*************************************************************
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ရွိ ဖုတ္ဖရား (Phop Phra)ၿမိဳ႕နယ္မွ ျမန္မာအလုပ္သမားတို႔၏ ဘ၀အေျခအေနမ်ား
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ရွိ ဖုတ္ဖရားၿမိဳ႕နယ္ (Phop Phra Distric)တြင္ ထိုင္းႏွင့္ မံုလူမ်ဳိးအလုပ္ရွင္တို႔ထံမွာ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ေနၾကေသာ ျမန္မာအလုပ္သမား (၀ါ)စုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္သား (၇၀၀၀၀)ခန္႔ရွိသည္။ ယင္းတို႔သည္ တစ္ေန႔ လုပ္အားခအေနျဖင့္ ထိုင္းဘတ္ေငြ ၅၀ မွ ၁၀၀ အထိရရွိၾကၿပီး အလုပ္ခ်ိန္ ၈-နာရီထက္ပိုမိုစြာ လုပ္ကိုင္ေပးၾကရပါသည္။ ထို႔အျပင္ ထိုင္းအလုပ္သမား ဥပေဒသတ္မွတ္ ခ်က္အရ ၁၅-ႏွစ္ႏွင့္ ေအာက္အသက္အရြယ္ရွိေသာ ကေလးအလုပ္သမားအမ်ားဆံုး ရွိရာေဒသလည္းျဖစ္ၿပီး လူႀကီးအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ တန္းတူအလုပ္လုပ္ရေသာ္လည္း တေန႔လုပ္အားခ (၃၀၊ ၄၀)ဘတ္သာ ရရွိေသာ ေဒသလည္းျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အမ်ဳိးသမီးအလုပ္သမားမ်ားသည္ အမ်ဳိးသားအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ တန္းတူ လုပ္ရေသာ္လည္း ေန႔စဥ္လုပ္အားခ (၅၊ ၁၀)ဘတ္ေလ်ာ့နည္းစြာ လုပ္အားခရရွိေနေသာ (၀ါ) ခြဲျခားဆက္ဆံ ခံရေသာ ေဒသလည္းျဖစ္ပါသည္။
ထိုင္းအစိုးရက တရား၀င္သတ္မွတ္ေပးထားေသာ ေဒသလိုက္ ေန႔စားလုပ္အားခစံႏႈန္းမွာ (၁၅၁)ဘတ္ႏွင့္ အခ်ိန္ပို တစ္နာရီလွ်င္ (၂၈)ဘတ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုသတ္မွတ္ခ်က္အတိုင္းမရရွိၾကေခ်။ ထိုင္းနွင့္ မံုလူမ်ဳိး အလုပ္ရွင္မ်ားက ယင္းတို႔၏ စိုက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ရာသီအလုိက္ လုပ္ကိုင္နိုင္ရန္ ယင္းတို႔ပိုင္ေသာ ေျမကြက္မ်ားတြင္ျဖစ္ေစ၊ လယ္ကြက္မ်ားတြင္ျဖစ္ေစ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကို တဲအိမ္ေဆာက္လုပ္ကာ ေနထိုင္ေစခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးအရ လုပ္သက္ ၄-လျပည့္ခဲ့ၾကၿပီး နွစ္ေတြၾကာခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာအလုပ္သမား ၁၀၀-တြင္ တစ္ဦးပင္ အလုပ္သမားလက္မွတ္ (Workpermit) လက္၀ယ္ရွိရန္ မေသခ်ာၾကေပ။ အလုပ္ရွင္မ်ားသည္ အလုပ္သမားမ်ား၏ ေန႔စဥ္လုပ္အားခေငြထဲမွ ျဖတ္ေတာက္ရယူခြင့္ရွိေနေသာ တစ္ႏွစ္သက္တမ္းရွိ အလုပ္သမားလက္မွတ္အတြက္ ကုန္က်ေငြ (၃၈၅၀)ဘတ္ကို ေခတၱစိုက္မေပးလိုၾကေခ်။ ထို႔အျပင္ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္းႏွင့္ ျပင္ပတြင္ ေရသန္႔ရွင္းမႈ၊ အိမ္သာသန္႔ရွင္းမႈ (အခ်ဳိ႕စိုက္ခင္းေနရာမ်ားတြင္ အိမ္သာမရွိၾကပါ) စသည့္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ား မရွိၾကပါ။
လုပ္ငန္းခြင္တြင္ လက္ျပတ္၊ ေျချပတ္၊ အသက္ဆံုးရံႈးမႈ ရွိပါလွ်င္လညး္ ထိုက္သင့္ေသာေလ်ာ္ေၾကးေငြကိုလည္း မေပးၾကပါ။
ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအား မိမိတို႔ အိမ္၊ ၿခံ၀န္းမ်ားထဲတြင္ ငွါးရမ္းေနထိုင္ခြင့္ျပဳခဲ့ေသာ ဖုတ္ဖရားၿမိဳ႕နယ္ ၄၈-ကီလုိမီတာေက်းရြာရွိ ထိုင္းအိမ္ရွင္ ၂-ဦးကို တစ္ဦးလွ်င္ ဘတ္ (၆၀၀၀၀)စီ ဒဏ္ရိုက္မႈကို ၂၀၀၈-ခုႏွစ္ နို၀င္ဘာလ၌ စတင္ခဲ့ပါသည္။ ၂၀၀၈-ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလႏွင့္ ၂၀၀၉-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလထဲတြင္ ၄၈-ကီလိုမီတာေက်းရြာမွာ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားငွါးရမ္းေနထိုင္ေသာ ေနအိမ္မ်ား၊ ေဆာက္လုပ္ေနထိုင္ေသာ တဲအိ္မ္မ်ားကို ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားက အၿပီးဖ်က္သိမ္းေစခဲ့ပါသည္။
၂၀၀၉-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁၂-ရက္ေန႔တြင္ ၄၄-ကီလိုမီတာေက်းရြာရွိ ၀ါးေတာရပ္ကြက္ကို အျမန္ဆံုးဖ်က္သိမ္းရန္ ထိုင္းနယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔က လာေရာက္သတိေပးခဲ့သည္။ ၀ါးေတာရပ္ကြက္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမား ၂၀၀-ေက်ာ္တို႔က အလုပ္ရွင္ ဖိပန္းရိုင္း၏ ေျမေနရာတြင္ တဲအိမ္ ၈၀-ခန္႔ ေဆာက္လုပ္ကာ စုေပါင္းေနထိုင္ၾကေသာ ျမန္မာျပည္သားတို႔၏ အစုအ၀န္းကေလးတခုျဖစ္သည္။ ၀ါးေတာရပ္ကြက္တြင္ ထိုင္းက်န္းမာေရးဌာနက စီစဥ္ေပးထားေသာ ေက်းလက္က်န္းမာေရးေဆးေပးခန္း၊ ေဒသခံျမန္မာအလုပ္သမားတို႔၏ ေရႊ႕ေျပာင္းစာသင္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတို႔အျပင္ IRC မွ ေဆာက္လုပ္ေပးထားေသာ ေရေလာင္းအိမ္သာ၊ ေရသန္႔အစီအမံမ်ားျဖင့္ ေနခ်င့္စဖြယ္သာယာသည့္ေနရာ တစ္ခုျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤ၀ါးေတာရပ္ကြက္ကိုလည္း (၁၄-၁-၂၀၀၉)ေန႔တြင္ ထိုင္းနယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔မွ ၀င္ေရာက္ကာ တဲအိမ္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးခဲ့သျဖင့္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၂၀၀-ေက်ာ္မွာ နီးစပ္ရာ ေတာအုပ္ထဲသို႔ ထြက္ေျပးၾကရပါသည္။ (၁၅-၁-၂၀၀၉)ေန႔တြင္ ထိုင္းအာဏာပိုင္ေပါင္းစံုတို႔က အင္အား ၁၀၀-ခန္႔ျဖင့္ ၀ါးေတာရပ္ကြက္ပ်က္သို႔ လာေရာက္ၾကကာ အပ်က္အစီးမ်ားကို ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးသြားပါသည္။ (၁၆-၁-၂၀၀၉) ေန႔မွစၿပီး မဲေဆာက္အေျခစိုက္ ျမန္မာႏွင့္ထိုင္းအဖြဲ႔အစည္းအခ်ဳိ႕က စား၀တ္ေနေရးခက္ခဲေနေသာ ေတာအုပ္အတြင္းမွ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားထံသို႔ အစားအစာရိကၡာအကူအညီအခ်ဳိ႕ႏွင့္ အ၀တ္အထည္၊ ၿခံဳေစာင္အခ်ဳိ႕ကို ေပးပို႔ခဲ့ပါသည္။
(၁၆-၃-၂၀၀၉)ေန႔တြင္ ၄၄-ကီလိုမီတာေက်းရြာ၊ ကၽြန္းေတာရပ္ကြက္မွ “ဒို႔မိတ္ေဆြ” အမည္ရွိ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား စာသင္ေက်ာင္းကို ထိုင္းနယ္ျခားေစာင္တပ္ဖြဲ႔၀င္ ၁၀-ဦးခန္႔မွ ၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤမူလတန္းေက်ာင္းကို မွီခိုပညာရွာေနၾကရေသာ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းကေလးငယ္ ၁၆၀-ဦးခန္႔တို႔မွာ မိဘမ်ားႏွင့္အတူ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ခဲ့ၾကရသည္။ ဒို႔မိတ္ေဆြ စာသင္ေက်ာင္းမွာလည္း ထိုေနရာတြင္ တည္ရွိခြင့္မရရွိေတာ့သျဖင့္ ၄၂-ကီလိုမီတာ ဘက္သို႔ မိမိအစီအစဥ္ျဖင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရပါသည္။
(၄-၆-၂၀၀၉)ေန႔တြင္ ၄၄-ကီလိုမီတာေက်းရြာႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ေက်းရြာမ်ားကို ကေလးငယ္ ၁၂၀-ခန္႔အပါအ၀င္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၄၀၀-ခန္႔အား ထိုင္းအာဏာပိုင္အဖြဲ႔စံုက ၀င္ေရာက္ဖမ္းဆီးခဲ့ၿပီး တဲအိမ္ ၂-လံုးကိုလည္း မီးရႈိ႕ခဲ့ပါသည္။
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ တာ့(ခ္)ခရိုင္တြင္ တာ့ခ္၊ မဲေဆာက္၊ ဖုတ္ဖရား၊ အုန္းဖန္၊ မယ္ရမတ္ႏွင့္ ထေဆာင္ယန္းဟူ၍ ၿမိဳ႕နယ္ ၆-ခုရွိရာ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား (၄)သိန္းခန္႔ရွိမည္ဟု Joint Action Committee for Burmese Affairs (JACBA) အဖြဲ႔အစည္းက ခန္႔မွန္းသံုးသပ္ပါသည္။ ထိုအေရအတြက္ထဲတြင္ စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းမ်ဳိးစံုကို ရာသီမေရြး လုပ္ကိုင္ေနေသာ ဖုတ္ဖရားၿမိဳ႕နယ္တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမား (၇၀၀၀၀)ခန္႔၊ အုန္းဖန္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမား (၅၀၀၀၀)ခန္႔တို႔လည္းပါ၀င္ပါသည္။
(အထူးမွတ္ခ်က္အျဖစ္တင္ျပလိုသည္မွာ အုန္းဖန္ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ထေဆာင္ယန္းၿမိဳ႕နယ္တို႔ရွိ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားမွာ ထိုင္းႏွင့္ နိုင္ငံျခားသားအလုပ္ရွင္တို႔ထံမွ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး အျပည့္အ၀မရရွိရံုမွ်မက DKBA ကဲ့သို႔ေသာ ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ လက္ေ၀ခံ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမွ ပိုင္ဆိုင္သည့္ ေက်းရြာအခ်ဳိ႕တို႔ရွိ စိုက္ခင္းမ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကေသာ ျမန္မာအလုပ္သမားတို႔မွာ ဘာအခြင့္အေရးမွ်မရွိၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ထိုင္းအလုပ္သမား ဥပေဒျဖင့္ ကူညီေျဖရွင္း၍မရနိုင္ေသာ (အလုပ္ရွင္-အလုပ္သမား)ျပႆနာအခ်ဳိ႕သည္ ဤအုန္းဖန္ၿမိဳ႕နယ္နွင့္ ထေဆာင္ယန္းၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေက်းရြာအခ်ဳိ႕တြင္ ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။
http://jacbaburma.blogspot.com/
*************************************************************
ဒုကၡသည္မ်ားသတင္း
*************************************************************
ဘန္ေတာင္ယန္ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ဝမ္းေရာဂါ ျဖစ္ပြား၊ (၄) ဦးထက္မနည္း ေသဆုံး
၀ီရ / ၁၆ ဇြန္ ၂၀၀၉
ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္္ စံခရဘူရီခ႐ုိင္ နယ္ေျမမွ ဘန္ေတာင္ယန္ (Ban Tong Yang) ကရင္ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ဝမ္းေရာဂါ ကူးစက္ျပန္႔ပြားခဲ့သျဖင့္ လူ (၄) ဦး ေသဆုံးခဲ့သည္။
ဝမ္းပ်က္ေရာဂါေၾကာင့္ စခန္းထဲမွ ကေလးငယ္ (၁) ဦး လြန္ခဲ့သည့္ေသာၾကာေန႔က စတင္ေသဆုံးခဲ့ၿပီး ယေန႔ ဇြန္လ (၁၆) ရက္ေန႔အထိ ကေလး (၄) ဦး ေသဆုံးကာ အျခားဒုကၡသည္ (၃) ဦးကုိလည္း နီးစပ္ရာ ခရစ္ယာန္ေဆး႐ုံသုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ထားရေၾကာင္း ထုိစခန္းတြင္ က်န္းမာေရးဆုိင္ရာ အကူအညီေပးေနသည့္ ေအအာစီ (American Relief Committee) မွ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။
ေသဆုံးသြားသူမ်ားမွာ အသက္ (၇) ႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး အစားအစာႏွင့္ေသာက္ေရ မသန္႔ရွင္းမႈ ေၾကာင့္ ျဖစ္၍ ယခုအခါ ထုိစခန္းအနီးတဝုိက္သုိ႔ လာေရာက္ေရာင္းခ်ေနသည့္ ကားေစ်းဆုိင္မ်ားကုိလည္း ကန္႔သတ္ ထားေၾကာင္း ယင္းဝန္ထမ္းက ေျပာသည္။
“အခုျဖစ္တဲ့ ကေလးေတြက အန္လည္းအန္တယ္။ ဝမ္းလည္းသြားတယ္။ စျဖစ္တဲ့ကေလးကဆိုရင္ ဝမ္းသြားတာ (၃) ခါေလာက္ပဲ ရွိမယ္။ Dehydration လုိ ေရာဂါလည္း မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီကေလးက ေဆး႐ုံေတာင္ မေရာက္လုိက္ဘူး။ လမ္းမွာပဲ ဆုံးသြားတယ္။ အခု စခန္းထဲက လူအားလုံးက ေရခ်က္ေသာက္ၾကဖုိ႔၊ အစားအစာ ဆုိရင္လည္း မွည့္လြန္တဲ့အသီးအရြက္ေတြ မစားဖုိ႔ ၫႊန္ၾကားမႈေတြ လုပ္ေနပါတယ္။ လုိအပ္တဲ့အကူအညီ အားလုံးကိုလည္း က်မတုိ႔ေပးသြားပါမယ္” ဟု ၎က ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။
အဆုိပါဝမ္းေရာဂါျဖစ္ပြားသည့္ ဘန္ေတာင္ယန္ စခန္းသည္ စံခရဘူရီၿမဳိ႕မွ (၃၁) ကီလုိမီတာ ကြာေဝးၿပီး ဒုကၡသည္ေပါင္း (၄၃,၀၀၀) ေက်ာ္ရွိသည္။
http://khitpyaing.org/news/june_09/16-6-09e.php
*************************************************************
စစ္ေျပးကရင္ဒုကၡသည္မ်ားတြင္ ကေလးငယ္ (၈၀၀) ေက်ာ္ ပါဝင္္
၀ီရ/ ၁၇ ဇြန္ ၂၀၀၉
နအဖစစ္အစုိးရ၏ ထုိးစစ္ဆင္မႈေၾကာင့္ ကရင္ျပည္နယ္မွ ထုိင္းနယ္စပ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေနေသာ စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ား တြင္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ အသက္ (၁၃) ႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္ (၈၀၀) ေက်ာ္ ပါဝင္ေၾကာင္း ကရင္အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႕ (ေကဒဗလ်ဴအုိ) က ထုတ္ျပန္သည့္ ယမန္ေန႔ ေၾကညာခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ေကဒဗလ်ဴအုိမွ ေျပာေရးဆုိခြင့္႐ွိသူ နန္းဒါးအဲ့ကလယ္က “အခု အဲဒီကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးပုိင္းကုိ က်မတုိ႔ အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြးႏုိင္ၾကတာ မရွိေသးဘူး။ ပညာေရးအပုိင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔မွလည္း မေဆြးေႏြးရေသးဘူး။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ထြက္ေျပးလာတဲ့သူေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးကုိ ပထမ ဦးစားေပးအေနနဲ႔ က်မတုိ႔ ပုိအာ႐ုံစုိက္ေနရတယ္။ ရာသီေျပာင္းလဲခ်ိန္လည္း ျဖစ္ေနေတာ့ေလ။ ၿပီးေတာ့ အစားအစာနဲ႔ ေရလုံေလာက္
ေအာင္ ေနရာခ်ထားေရးဘက္မွာ တတ္ႏုိင္သေလာက္ အဆင္ေျပေအာင္ပဲ က်မတုိ႔ အခု ႀကဳိးပမ္းေနရပါတယ္” ဟု ေခတ္ၿပဳိင္သုိ႔ ေျပာၾကားသည္။
ယခုလ (၂) ရက္ေန႔မွစ၍ နအဖစစ္တပ္မွ တပ္ရင္း (၅) ရင္းႏွင့္ ဒီေကဘီေအတပ္ဖြဲ႔မွ တပ္ရင္း (၃) ရင္းတုိ႔က လက္နက္ႀကီးမ်ားျဖင့္ ပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထုိေဒသရွိ ရြာေပါင္း (၂၀) မွ လူဦးေရ (၄,၀၀၀) နီးပါး ထုိင္းႏုိင္ငံဘက္သုိ႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ခဲ့ၾကသည္။
ယခုတုိက္ခုိက္မႈသည္ မုိးတြင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္တုိ႔အတြက္ ျပည့္စုံဖူလုံေသာ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈႏွင့္ ေနေရးထုိင္ေရးတုိ႔ကို စိုးရိမ္ပူပန္ေနရေသာေၾကာင့္ ေလာေလာဆယ္ ပညာေရးအတြက္ အာ႐ုံမစုိက္ႏုိင္ေသးဘဲ ဒုတိယ ဦးစားေပးအေနျခင့္ ေဆြးေႏြးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း နန္းဒါးအဲ့ကလယ္ က ေျပာသည္။
နယ္စပ္သုိ႔ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာသူမ်ားထဲတြင္ ႏုိ႔စုိ႔အ႐ြယ္ ကေလးငယ္မ်ားအပါအဝင္ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္ အေယာက္ (၂၀) ခန္႔ ပါဝင္ေန၍ ျမန္မာနအဖႏွင့္ ဒီေကဘီေအ ပူးေပါင္းတပ္ဖြဲ႔တို႔၏ ထုိးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ေနမႈအား ခ်က္ခ်င္း ရပ္တန္႔ရန္ ႏုိင္ငံတကာအေနျဖင့္ ျမန္မာစစ္အစုိးရကို ဖိအားေပးၾကရန္ ေကဒဗလ်ဴအုိက ေတာင္းဆုိ ထားသည္။
“လူေတြဟာ တိုက္ပြဲေတြေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာေနၾကတာ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ကုန္ၿပီ။ ႏွစ္ရက္သားကေလးငယ္ကို သယ္ပိုးေျပးလႊားခဲ့ရတဲ့ မိခင္တဦးရဲ႕ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းမႈကို ေတြ႔ရေတာ့ ဝမ္းနည္းမိသလို နအဖနဲ ့ ဒီေကဘီေအ တို႔ရဲ႕ တိုက္ခိုက္မႈကိုလည္း ေဒါသျဖစ္မိတယ္” ဟု ေကဒဗလ်ဴအိုမွ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ေနာ္ဘလူးမင္းႏိုက္ဇန္က အဖြဲ႔၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေျပာၾကားထားသည္။
http://khitpyaing.org/news/june_09/17-6-09f.php
*************************************************************
ကရင္ဒုကၡသည္ကေလးမ်ားကို စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ထုိင္းအဲန္ဂ်ီအို အားေပးႏွစ္သိမ့္
ႏြယ္ေလး။
ဇြန္လ ၁၇ ရက္၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္။
ယခု လဆန္းပိုင္းမွစ၍ ျဖစ္ပြားေနသည့္ နယ္စပ္တုိက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္းသို႕ ထြက္ေျပးခိုလံုၾကသည့္ ကရင္ဒုကၡသည္ထဲမွ ကေလးငယ္မ်ားကို စိတ္ဓာတ္ေရးရာ အားေပးႏွစ္သိမ့္သည့္အေနျဖင့္ ခ်င္းမုိင္ရွိ ထုိင္း အဲန္ဂ်ီအို အဖြဲ႕မ်ားက ပို႕စကဒ္ပံုမ်ားကို ေပးပို႕ၾကသည္။
ဇြန္လ ၁၃ ရက္ေန႕မွ ၂၀ ရက္ေန႕အထိ က်င္းပေနသည့္ အဆိုးမ်ားကို ရင္ဆုိင္ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း ပြဲေတာ္တြင္ တက္ ေရာက္လာသူမ်ား ျပဳလုပ္သည့္ ပို႕စကဒ္မ်ားကို စုေဆာင္းၿပီး ဒုကၡသည္ ကေလးငယ္မ်ားထံ ေပးပို႕မည္ဟု ပြဲျဖစ္ ေျမာက္ေရး တာ၀န္ခံ ဖီးဖိမ္းက ေျပာသည္။
“ဒီပဲြမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ထို္င္းနိုင္ငံကို ထြက္ေျပးလာတဲ့ ကရင္ဒုကၡသည္ ကေလးငယ္ကို အားေပးနွစ္ သိမ့္မႈေပးနိုင္မယ့္ ပိုစ္စကဒ္ေလးေတြကို ပဲြလာသူေတြက ေရးဆဲြေပးၾကၿပီီး ကေလးေတြဆီ ပို႕ေပးၿပီးၿပီ တေခါက္။”
ယခုလဆန္းမွစ၍ ျမန္မာစစ္အစိုးရတပ္ႏွင့္ ဒီေကဘီေက ပူးေပါင္းတပ္ဖြဲ႕တို႕ ေကအဲန္ယူ ကို ထိုးစစ္ဆင္ တုိက္ ခိုက္မႈေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာခဲ့သည့္ ကရင္စစ္ေျပးဒုကၡသည္ထဲမွ ကရင္ကေလးငယ္မ်ား စိတ္ဓါတ္ေရးရာ အား ေပးနွစ္သိမ့္မႈေပးရန္အတြက္ ရည္စူးၿပီး ပိုစ့္စကဒ္ငယ္မ်ားကို ေရးဆဲြေပးျခင္းျဖစ္သည္ဟု ၎က ဆက္ေျပာသည္။
“လာမယ့္္ ၂၀ရက္ေန႕မွာလည္း က်မတို႕ပြဲေတာ္ကို လာေရာက္တဲ့ ထိုင္း၊ ျမန္မာ အျပင္ နိုင္ငံျခားသား ဘယ္သူမဆို ဒုကၡသည္ေတြကို အားေပးနွစ္သိမ့္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို အ၀တ္စအႀကီးႀကီးမွာ ၀င္ ေရာက္ေရးသားႏိုင္ၿပီး အဲဒါကိုလည္း ထိုင္းနယ္စပ္မွာရွိတဲ့ ဒုကၡသည္ စခန္းကို ေပးပို႕သြားမယ္။ ဒီက ေန က်မတို႕ သူတို႕ကို အားေပး နွစ္သိမ့္ ၿပီး စိတ္ဓါတ္အင္အားေတြနဲ႕ ကူညီေနတယ္ဆိုတာ သူတို႕ ေလးေတြကို အသိေပးေနတာပါ”
ပြဲေတာ္သို႕ လာေရာက္အားေပးသူမ်ားက စစ္ေျပးဒုကၡသည္ ကရင္ကေလးငယ္မ်ား အတြက္ စိတ္အားထက္ သန္စြာျဖင့္ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ကူညီေပးသည့္အျပင္ ၎တို႕ေရးဆြဲထားသည့္ ပိုစ့္စကဒ္မ်ားကိုလည္း စုေဆာင္း ၿပီး ထပ္မံေပးပို႕ဦးမည္ဟု သိရသည္။
ခ်င္းမိုင္တကၠသိုလ္ (Art Center’s auditorium) တြင္ ထိုင္းအစိုးရအဖဲြ႕အစည္း မဟုတ္သည့္ ထိုင္း(NGO) အဖဲြ႕ အစည္းမ်ားမွ ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္သည့္ “အဆိုးမ်ားကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း” ပဲြေတာ္ကို ျမန္မာတိုင္းရင္းသား ေပါင္းစံုမွ ရိုးရာ ေတးသီခ်င္း၊ အကမ်ားနွင့္ ပါ၀င္ေဖ်ာ္ေျဖ ၾကသည္။
ယင္းပြဲေတာ္ကို ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းရွိ ထိုင္းလူမ်ိဳး ေပါင္းစံုနွင့္အတူ ခ်င္းမုိင္ေရာက္ ရွမ္း၊ ကရင္၊ ျမန္မာ၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ မြန္လူမ်ဳိးမ်ားက ေန႕အလိုက္ တက္ေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖၾကသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းရွိ ထို္င္းလူမ်ိဳးေပါင္းစံုနွင့္ ျမန္မာတို္င္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား ပူးေပါင္းပါ၀င္သည့္ အဆိုးမ်ားကို ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းပဲြေတာ္ကို ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕တြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ က်င္းပျခင္းျဖစ္သည္။
http://www.nmg-news.com/nmg/news170609a.html
*************************************************************
ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားတြင္ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ားစြာပါဝင္
Wednesday, 17 June 2009 15:18 သန္းထိုက္ဦး
ျမန္မာ စစ္အစိုးရ၏ ထုိးစစ္ဆင္ တိုက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ထုိင္းႏိုင္ငံဘက္သို႔ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္လာေသာ ကရင္ ဒုကၡသည္ မ်ားထဲတြင္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ အမ်ဳိးသမီး ၂၀ ခန္႔ ႏွင့္ အသက္ (၁၃) ႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္ ၈၀၀ ခန္႔ ပါ၀င္ေၾကာင္း ကရင္အမ်ဳိးသမီးအစည္းအရုံး(KWO) က ယမန္ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္ထားသည္။
အဆိုပါ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္အရ ႏို႔စို႔အရြယ္ ကေလးငယ္မ်ားစြာ ပါ၀င္ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။
KWO မွ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ေနာ္ဘလူးမင္းႏိုက္ဇန္က “လူေတြဟာ တုိက္ပြဲေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာေနၾကတာ ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ကုန္ၿပီ၊ ႏွစ္ရက္သား ကေလးငယ္ကုိ သယ္ပုိးေျပးလႊားခဲ့ရတဲ့ မိခင္တဦးရဲ႕ ရင္ဆိုင္ျဖတ္ သန္းမႈကုိ ေတြ႔ရေတာ့ ၀မ္းနည္းမိသလို၊ နအဖနဲ႔ DKBA တို႔ရဲ႕ တုိက္ခိုက္မႈကိုလည္း ေဒါသျဖစ္မိတယ္”ဟု ဆို သည္။
ထုိ႔အျပင္ မိုးရာသီျဖစ္ေနသျဖင့္ လူဦးေရမ်ားျပားလွသည့္ ေဒသခံ ျပည္သူမ်ား၏ က်န္းမာေရး ႏွင့္ ခိုလႈံေနထုိင္ ေရးတို႔အတြက္ KWO အဖြဲ႔အစည္းအေနႏွင့္ လြန္စြာမွ စိုးရိမ္ပူပန္မိေၾကာင္း ၎ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္။
ကရင္ဒုကၡသည္အမ်ားစုသည္ မိမိတို႔၏ ေနရပ္သို႔ျပန္ၾကရန္ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕ေနေၾကာင္းလည္း ေနာ္ဘလူးမင္းႏိုက္ဇန္ က ေျပာျပသည္။
“DKBA ကုိလည္းေၾကာက္တယ္၊ နအဖ စစ္သားေတြကိုလည္းေၾကာက္တယ္၊ ေတြ႕ရင္ေပၚတာဆြဲတယ္၊ေပၚတာ မလိုက္ရင္ ပိုက္ဆံေပးရတယ္၊ဘာမွမရွိေတာ့ မျပန္ရဲၾကဘူး၊ဒီမွာပဲ ဆက္ေန၊ မေနရင္လည္း တျခားတေနရာကုိ ေျပာင္းေပးရင္ ေနမယ္လို႔ေတာ့ ေျပာၾကတယ္”ဟု သူက ဆိုသည္။
ကရင္ျပည္နယ္ ဘားအံခရိုင္အတြင္း ျမန္မာစစ္အစိုးရတပ္ႏွင့္ တိုးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္အမ်ိဳးသား တပ္ဖြဲ႔ (DKBA) ပူးေပါင္းတပ္မ်ားက ကရင္ အမ်ဳိးသား အစည္းအရုံး (KNU) လက္ေအာက္ခံ KNLA တပ္မဟာ(၇) မွတပ္ စခန္းမ်ားကုိ ဇြန္လဆန္းပိုင္းမွစတင္ ထိုးစစ္ဆင္ တုိက္ခိုက္ခဲ့သည္။
တိုက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ႏွစ္ပတ္အတြင္း ထုိင္းႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ေျပးလာသည့္ ကရင္ဒုကၡသည္ စုစု ေပါင္း ၆၀၀၀ ေက်ာ္ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။ အမ်ားစုမွာ ကရင္ျပည္နယ္ လိႈင္းဘြဲ႔ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ေက်းရြာမ်ားမွျဖစ္ၿပီး ထုိင္းႏိုင္ငံ တာ့ခ္ခရိုင္ အတြင္းရွိ မဲ့သေ၀ါႏွင့္ မဲ့သေလၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ ထြက္ေျပးပုန္းေရွာင္ေနၾကရသည္။
ထိုသို႔ ျမန္မာ စစ္တပ္၏ ထုိးစစ္ဆင္မႈေၾကာင့္ ေဒသခံျပည္သူမ်ားမွာ ေနရပ္ကုိ ထပ္မံစြန္႔ခြာမႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ႀကံဳ ေတြ႔ ေနရသည့္အေပၚ တုိက္ပြဲမ်ား ခ်က္ခ်င္းရပ္တန္႔သြားေရး ႏိုင္ငံတကာမွ ပိုမို၍ ဖိအားေပးလာေစရန္အတြက္ KWO အဖြဲ႔အစည္းအေနျဖင့္ ေတာင္းဆိုထားျခင္းျဖစ္သည္။
KWO အဖြဲ႔သည္ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္တေလွ်ာက္ရွိ ကရင္ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းမွ ဌာေနမဲ့ ဒုကၡသည္ မ်ားအတြက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၊ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊လုပ္ေဆာင္ေပးေနသည့္ လူမႈအေျခစိုက္ အဖြဲ႔အစည္းတခုျဖစ္ သည္။
ယင္းဒုကၡသည္မ်ားကုိ ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားေကာ္မတီ (KRC) ႏွင့္ ထိုင္း- ျမန္မာနယ္စပ္တေလွ်ာက္ကူညီေစာင့္ ေရွာက္ ေရး ညြန္႔ေပါင္းအသင္း (TBBC) တို႔က ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးထားေၾကာင္း သိရသည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရတပ္မ (၂၂) လက္ေအာက္ခံတပ္တခ်ဳိ႕ႏွင့္ DKBA တပ္ရင္း ၉၉၉ ၊ ၅၅၅ ၊ ၃၃၃ တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ား သည္ KNLA တပ္မဟာ (၇) ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမရွိ တပ္စခန္းမ်ားကို လက္နက္ႀကီးမ်ားျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူအင္အားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ထိုးစစ္ဆင္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ရာ KNLA တပ္ရင္း ၂၁ ကုိ သိမ္းပုိက္ႏိုင္ခဲ့သည့္ အျပင္ တပ္ရင္း ၂၂ ႏွင့္ ၁၀၁ တပ္စခန္းမ်ားကုိလည္း သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&id=1279:2009-06-17-08-26-15&catid=1:news&Itemid=2
*************************************************************
ဗမာက ကရင္ေတြကို မ်က္ႏွာအုိးမဲသုတ္ၿပီး တိုက္ခိုင္းေနတဲ့စစ္ပြဲ
NEJ / ၁၈ ဇြန္ ၂၀၀၉
ယခုလ (၂) ရက္ေန႔ကစတင္သည့္ ကရင္အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ တပ္မဟာ (၇) ေဒသ ဘားအံခ႐ိုင္အတြင္း နအဖႏွင့္ဒီေကဘီေအပူးတြဲထိုးစစ္ေၾကာင့္ လႈိင္းဘြဲႏွင့္ပိုင္က်ံဳ ၿမိဳ႕နယ္တုိ႔မွ ရြာသားမ်ား (၄,၀၀၀) ခန္႔ ထိုင္းဘက္သို႔ ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကရသည့္ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘားအံခ႐ိုင္အတြင္းရွိ လယ္ေပၚဟဲျပည္တြင္းဒုကၡသည္စခန္းဥကၠ႒ ေစာတာဆူးညားႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္း။
ေမး။ ။ တိုက္ပြဲေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာရတဲ့ ဒုကၡသည္ အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္ရိွပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ တိုက္ပြဲျဖစ္တာ လတ၀က္ေက်ာ္သြားၿပီး ကရင္စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ ထိုင္းဘက္ထြက္လာၾကတာ အခုဆိုရင္ (၄,၀၀၀) ေက်ာ္ရွိၿပီ။ သုံးခ်ဳိးတခ်ဳိးက ကေလးေတြျဖစ္တယ္။ တိုက္ပြဲေတြ မၿပီးဆံုးသေရြ႕ေတာ့ ဒီလူေတြ ထိုင္းမွာပဲ ဆက္ၿပီးခိုလံႈေနရဦးမွာ ျဖစ္တယ္။
ေမး။ ။ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ ေနေရးထိုင္ေရး အေျခအေန ဘယ္လိုရွိပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ထိုင္းဘက္က ဒုကၡသည္ေတြကို ယာယီခိုလံႈခြင့္စခန္း (၃) ခု သတ္မွတ္ေပးထားတယ္။ ေနာင္ဘိုး၊ အူးသူးထာ့နဲ႔ မဲ့စေလရြာတုိ႔မွာျဖစ္တယ္။ ေနေရးထိုင္ေရးကေတာ့ အေျခအေနအရ အဆင္ေျပသလိုပဲ ေနၾကရတယ္။ စားေသာက္ေရးကေတာ့ ျပႆနာမရွိပါဘူး။ TBBC၊ KRC အျခားလူမႈေရး၊ ဘာသာေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြက လာေရာက္ကူညီၾကလို႔ အဆင္ေျပပါတယ္။
ေမး။ ။ စစ္ပြဲေၾကာင့္ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ထပ္ေရာက္လာတဲ့လူေတြ ရွိပါသလား။
ေျဖ။ ။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၃) ရက္က ပိုင္က်ံဳၿမိဳ႕နယ္ ၀ါးမီကလားရြာက ရြာသား (၃၀၀) ေလာက္ ထပ္ေရာက္ လာတာရွိတယ္။ ရြာသားေတြေျပာတာက သူတို႔ကို ဗမာစစ္တပ္က ေျပာတယ္တဲ့။ ပိုင္က်ံဳၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာ ဗံုးတလံုးေပါက္ကြဲတယ္ဆိုရင္ ရြာသားေတြမွာ တာ၀န္ရိွတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ အၾကပ္ကိုင္မယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွမေနရဲေတာ့လို႔ ဒီဘက္ထြက္လာ ၾကတာ ျဖစ္တယ္။
ေမး။ ။ အခုနယ္စပ္မွာ နအဖနဲ႔ဒီေကဘီေအရဲ႕ အေျခအေနဘယ္လိုရွိပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္စခန္း လယ္ေပၚဟဲမွာ အခု ဒီေကဘီေအက တပ္စြဲထားတယ္။ ဒီေကဘီေအက ထိုင္းလူမ်ိဳးတခ်ိဳ႕ကို ဆက္သြယ္ၿပီး ထိုင္းဘက္ေရာက္ေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ ျပန္လာေနလို႔ ရတယ္ဆိုၿပီး လာစည္း႐ံုးခိုင္းတာေတြရွိသလို၊ မျပန္လာရင္ ထိုင္းဘက္ျခမ္းထိ သြားဖမ္းမယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ ေျပာဆိုတာေတြရွိတယ္။ ဒီေကဘီေအက နအဖရဲ႕လက္ကိုင္တုတ္ဆိုေတာ့ နအဖခိုင္းတာ အကုန္လုပ္ရဲ ကိုင္ရဲတဲ့ သေဘာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျခအေနကို အေတာ္ေလးသတိထားရတယ္။
ေမး။ ။ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕က်န္းမာေရးအေျခအေန ေစာင့္ေရွာက္မႈအေနအထား ဘယ္လိုရွိပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ထိုင္းက်န္းမာေရးဌာနကေန က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈအတြက္ အကူအညီေပးပါတယ္။ ကိုယ္ပူတာ၊ ၀မ္းသြားတာ၊ ငွက္ဖ်ားျဖစ္တာေတြေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒီေန႔အထိ ဒုကၡသည္ေတြ ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္လို႔ အသက္ဆံုး႐ႈံးတာေတြ မရွိေသးပါဘူး။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူတို႔အတြက္ က်န္းမာေရးနဲ႔ စား၀တ္ေနေရး ကိစၥေတြကိုပဲ စီစဥ္ေပးေနရတယ္။
ေမး။ ။ ထိုင္းမွာေရာက္ေနတဲ့ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြရဲ႕သေဘာထားေတြ ဘယ္လိုရွိပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ရြာသားအမ်ားစုကေတာ့ ထိုင္းမွာ မေပ်ာ္ဘူးလို႔ေျပာၾကတယ္။ နယ္ေျမေအးခ်မ္းသြားရင္ သူတို႔ရြာမွာပဲ ျပန္ေနခ်င္ၾကတယ္။ ေနာင္ဘိုးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေနရတဲ့လူေတြဆိုရင္ လံုး၀မေပ်ာ္ဘူး။ ေနရထိုင္ရတာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္တယ္။ အေျခအေနေကာင္းရင္ ရြာကိုခ်က္ခ်င္းျပန္မယ္လို႔ ေျပာေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေလးငယ္ ေတြဟာ ေက်ာင္းပိတ္ၿပီး ဒီဘက္ကို ထြက္ေျပးလာရေတာ့ စာလည္းမသင္ရေတာ့ဘူး။ ေက်ာင္းဆရာနဲ႔ ကေလးေတြလည္း ဒီမွာပဲ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကေလးေတြစာသင္ဖို႔ အေျခအေနမေပးေသးေတာ့ သူတို႔လည္း အိပ္လိုက္စားလိုက္နဲ႔ ၿငီးေငြ႔လာၿပီး ရြာျပန္ေနဖို႔ပဲ ေျပာေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိုက္ပြဲေတြက ဒီေန႔အထိ ေန႔တိုင္း ျဖစ္ေနေတာ့ အေျခအေနကို ဘာမွမယ္မယ္ရရ ေျပာလို႔မရေသးဘူး။
ေမး။ ။ အခုတပ္မဟာ (၇) ေဒသမွာ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာမ်ားေျပာခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ အခုျဖစ္ေနတဲ့စစ္ပြဲဟာ ဗမာက ကရင္ေတြကို မ်က္ႏွာအုိးမဲသုတ္ၿပီး တိုက္ခိုင္းေနတဲ့စစ္ပြဲျဖစ္တယ္။ ႏွစ္ဖက္ေသေက်ဒဏ္ရာရတဲ့လူေတြဟာ ကရင္အမ်ိဳးသားေတြခ်ည္းပဲ။ တိုက္ပြဲေၾကာင့္ ကရင္လူထုေတြ ထုိင္းဘက္ကို ထြက္ေျပးၾကရတယ္။ ဒီကိစၥ ကရင္လူမ်ိဳးေတြအတြက္ ဘာမွအက်ိဳးမရွိဘူး။ တိုက္ပြဲကို အဓိကဦးေဆာင္တိုက္ေနတဲ့ ဒီေကဘီေအ (၉၉၉) အဖဲြ႔က ဗိုလ္ခ်စ္သူတို႔၊ ဗိုလ္ဆန္ျပဳတ္တို႔ကို ေျပာခ်င္တာက ဒီကိစၥကို ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားဖို႔
လိုတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ကိုပဲ မၾကည့္ဘဲနဲ႔ ကရင္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အက်ိဳးကိုလည္း စဥ္းစားေပးၾကဖို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
http://khitpyaing.org/interviews/june_09/18-6-09.php
*************************************************************
ကရင္ျပည္သူအေပၚ တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္တန္႔ေရး ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားေပးရန္ ေကဒဗလ်ဴအို ေတာင္းဆို
ပါးရယ္/ ဇြန္ ၁၈၊ ၂၀၀၉
ကရင္တိုင္းရင္းသား ျပည္သူမ်ားအေပၚ စစ္အစိုးရတပ္ႏွင့္ တိုးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္အမ်ဳိးသားတပ္ဖြဲ႔ (ဒီေကဘီေအ) တို႔၏ ထိုးစစ္ဆင္ျခင္း ရပ္တန္႔သြားေရးအတြက္ ကုလသမဂၢေကာင္စီ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာ အစိုးရမ်ားလည္း ၾကား၀င္ေဆာင္ရြက္ၿပီး ပိုမို၍ ေဆာ္ၾသေပးရန္ ကရင္အမ်ဳိးသမီး အစည္းအရုံး (ေကဒဗလ်ဴအို) မွ ၿပီးခဲ့သည့္ အဂၤါေန႔တြင္ ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။
ေဒသခံျပည္သူမ်ားအား အကာအကြယ္ မရိွသည့္ ဘ၀ႏွင့္ ဆင္းရဲတြင္းသို႔ က်ေရာက္ရန္ တြန္းပို႔ေနျခင္းသည္ မလုပ္သင့္ မလုပ္ထုိက္ေသာ လုပ္ရပ္ျဖစ္၍ ယင္းကိစၥအား ဆန္႔က်င္ေရးအတြက္ ေတာင္းဆိုလိုက္ရ ျခင္းျဖစ္သည္ ဟု ေကဒဗလ်ဴအို အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး နန္းဒါးအဲ့ကလယ္က ေျပာသည္။
၎က “စစ္က အဓိကအားျဖင့္ ျပည္သူလူထုေတြပဲ ထိခိုက္နစ္နာမႈေတြ ရိွေနတယ္၊ ေနာက္ အိုးအိမ္ကို စြန္႔ခြာခဲ့ရ တယ္၊ သူတို႔ေတြဟာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ႏိုင္ရင္းနဲ႔ သူတို႔ ေနရာေတြကို စြန္႔ခြာခဲ့ရတယ္၊ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ စစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ သူတို႔ေတြဟာ ဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိး ခံစားေနရတယ္၊ သူတို႔ေတြရဲ့ ဘ၀လံုၿခံဳမႈေတြလည္း မရိွေနဘူး” ဟု ေျပာသည္။
ႏိုင္ငံတကာ၏ အကူအညီမ်ားကို ယင္းကဲ့သို႔ ေတာင္းဆိုထားျခင္းသည္ မည္မွ်ထိ ထိေရာက္မႈ ရိွေနျခင္းကို မသိရ ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္အေရးကို ၎တို႔ ပူေပါင္းပါ၀င္လာမည္ဆိုလွ်င္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစုံတခုေတာ့ ေအာင္ျမင္ လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း နန္းဒါးအဲ့ကလယ္က ဆက္လက္ေျပာၾကားသြားပါသည္။
လက္ရိွ ထိုးစစ္ဆင္ေနေသာ စစ္အစိုးရတပ္ႏွင့္ ဒီေကဘီေအတပ္မ်ား အေနျဖင့္ ကရင္ျပည္နယ္ ေက်းလက္ ေတာရြာမ်ားမွ ျပန္လည္ ဆုတ္ခြာေပးရန္၊ တႏိုင္ငံလုံး အတိုင္းအတာျဖင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေပးရန္ႏွင့္ အလားတူ ထိုင္းအစိုးရ အေနျဖင့္ ထြက္ေျပးေရာက္ရိွလာေသာ စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ားအား ကာကြယ္ ေစာက္ေရွာက္မႈ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ေပးၿပီး ဒုကၡသည္စခန္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုထားသည္။
ထြက္ေျပးလာေသာ ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားအနက္ အမ်ားစုမွာ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ ကေလးသူငယ္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး အသက္ဆယ့္သုံးႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္မ်ားမွာ ၈၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ ပါ၀င္ေနေၾကာင္း၊ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ႏို႔စို႔ ကေလးမ်ားႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားလည္း ၂၀ ေက်ာ္ ပါ၀င္ေနသည္ဟု ေကဒဗလ်ဴအို ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခ်က္တြင္ ေရးသားထားပါသည္။
ေကဒဗလ်ဴအိုမွ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရိွသူ ေနာ္ဘလူးမင္းႏိုက္ဇန္ ကလည္း “လူေတြဟာ တုိက္ပြဲေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာ ၾကရတာ ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ကုန္ၿပီ၊ ႏွစ္ရက္သား ကေလးကို သယ္ပိုး ေျပးလႊားခဲ့ရတဲ့ မိခင္တစ္ဦးရဲ့ ရင္ဆိုင္ ျဖတ္သန္းမႈကို ေတြ႔ရတာ ၀မ္းနည္း မိသလို နအဖနဲ႔ ဒီေကဘီေအ တို႔ရဲ႕ တိုက္ခိုက္မႈကိုလည္း ေဒါသျဖစ္မိတယ္” ဟု ေၾကညာခ်က္တြင္ ေျပာထားသည္။
ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားအား အျမစ္ျပတ္ ေခ်မုန္းေရးအတြက္ အခါအားေလ်ာ္စြာ စစ္အစိုးရတပ္မွ တိုက္ခိုက္ေနလ်က္ ရိွကာ သံသရာလည္ေနသည့္ အရပ္သား ျပည္သူမ်ား၏ ေနရပ္စြန္႔ခြာမႈႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခံစားရမႈမ်ားမွာ အဆုံးသတ္ရန္ လိုအပ္ၿပီဟု ေဖာ္ျပထားသည္။
ယခုလဆန္းပိုင္း ၂ ရက္ေန႔မွ စတင္၍ ကရင္ျပည္နယ္ ဖားအံခရိုင္အတြင္းတြင္ စစ္အစိုးရတပ္ တပ္ရင္း ၅ ရင္းႏွင့္ ဒီေကဘီေအ တပ္ရင္း ၃ ရင္းတို႔၏ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ေက်းရြာေပါင္း ၂၀ ႏွင့္ ရြာသူရြာသား ၄၀၀၀ နီးပါးမွာ ၎တို႔ အိုးအိမ္မ်ား စြန္႔ခြာခဲ့ရၿပီး ထိုင္းနယ္ေျမဘက္ျခမ္းသို႔ ထြက္ေျပးခိုလႈံခဲ့ၾကရသည္။
http://www.ktimes.org/thatin/1-latest-news/384-2009-06-18-09-29-27.html
*************************************************************
Comments
Post a Comment