အေ၀းေရာက္အစိုးရ ဘယ္ေတာ့ေျပာင္းမလဲ

အေ၀းေရာက္အစိုးရ ဘယ္ေတာ့ေျပာင္းမလဲ

ထြန္းေအာင္ေက်ာ္္ / ၁၁ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၀၉


အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ (၄၄) ဆက္ေျမာက္ သမၼတအသစ္အျဖစ္ ဘားရက္ဟူစိန္ အိုဘားမားရဲ႕ က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုပံုကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (၂၀) ရက္ေန႔မွာ ကိုယ္ေတြ႕ႀကံဳလိုက္ၾကရၿပီ။ သမၼတ ေဂ်ာ့ဘုရွ္ရဲ႕ သက္တမ္း (၂) ဆက္ဟာလည္း အဲဒီေန႔မွာပဲ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ရွာၿပီ။ အေမရိကန္ေတြက ကမာၻကို သူတို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီဟာ ရွင္သန္ေနဆဲျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေဖာ္ျပလိုုက္တာျဖစ္တယ္။ ရီပတ္ပလီကန္ ပါတီသမၼတက သူတုိ႔ရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ ဒီမိုကေရစီပါတီ သမၼတေလာင္းကို အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးမႈဟာ ညင္သာ ေခ်ာေမြ႕ၿပီး ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕လွပါတယ္။ ထြက္ခြာသြားတဲ့ သမၼတက ေနာက္တက္လာမယ့္ သမၼတအသစ္ ကို လူထုပရိသတ္ေရွ႕မွာ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၿပီး အတူတကြလက္ေ၀ွ႔ယမ္းျပခဲ့ၾကတာကို ၾကည့္ရတာ အလြန္ပီတိျဖစ္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ငါတို႔အားလံုးမွာ ဒီလိုရင့္က်က္မႈေတြ ရွိေနၿပီလားဆိုတာကို ေမးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

ေဒါက္တာစိန္၀င္းဟာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံအမ်ဳိးသားၫြန္႔ေပါင္းအစုိးရ (NCGUB) ကို (၁၈) ႏွစ္လံုးလံုး ဘာတိုးတက္မႈမွမလုပ္ႏိုင္ဘဲ ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ႏို္င္ငံေရးတက္ႂကြစြာလုပ္ေနသူမ်ားအၾကားမွာ မခ်င့္မရဲျဖစ္မႈ၊ ေတြေ၀မႈေတြနဲ႔ ေရာႃပြန္းၿပီး NCGUB အေပၚမွာ ယုံၾကည္အားကိုးမႈ ကင္းမဲ့လာခဲ့ၾကပါတယ္။

တဖက္မွာလည္း NCUB အမ်ိဳးသားေကာင္စီအတြင္းမွာ အုပ္စု (၂) စုကြဲေနခဲ့ပါတယ္။ ကိုႏိုင္ေအာင္ ဦးေဆာင္တဲ့ FDB ကတဖက္၊ NCUB အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ကိုေမာင္ေမာင္၊ MPU ဒု-ဥကၠ႒ ေဒၚစန္းစန္းနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုမ်ားတို႔ကေတာ့ တဖက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ FDB မွာ အဖြဲ႕ ခုႏွစ္ဖြဲ႕ပါ၀င္ၿပီး သူတို႔ဟာ ေဒါက္တာစိန္၀င္းနဲ႔ နီးစပ္သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္က ကုလသမဂၢမွာ ျမန္မာအစိုးရကို တာ၀န္ခံႏိုင္မႈ၊ ဂုဏ္သိကၡာရွိမရွိကို (Credentials Challenge) စိန္ေခၚမႈကို ဦးေဆာင္လုပ္တဲ့အခါ ဦးစိန္၀င္းက လက္မွတ္ထိုးေပးဖို႔ ျငင္းဆိုခဲ့သလို ကိုႏိုင္ေအာင္တို႔ အုပ္စုကလည္း ေထာက္ခံအားေပးမႈေတြ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ တဖက္မွာေတာ့ ေဒၚစန္းစန္း MPU ေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ေတြက အားတက္သေရာ ေထာက္ခံအားေပးၾကပါတယ္။

ဒီအုပ္စု (၂) စုဟာ တဖြဲ႕နဲ႔တဖြဲ႕ အႀကိတ္အနယ္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနၾကရင္း ေနာက္ဆံုးေပါက္ကြဲလုအဆင့္ကို ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွ အုပ္စု (၂) စုလံုး ဘယ္လိုသူတို႔ ပူးေပါင္းလုပ္ၾကမလဲဆိုတာကို မရွာေဖြႏိုင္ရင္ သူတို႔ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး၊ လြတ္လပ္ေရးဆိုတာေတြကို ရရွိႏိုင္ၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အုပ္စု (၂) ခုလံုး သူတို႔မွာရွိတဲ့ အတၱေတြ၊ မာနေတြကို အရင္သတ္ပစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီလိုအတၱေတြ၊ မာနေတြကင္းမွ သူတုိ႔ပူးေပါင္း လုပ္ႏိုင္ၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ သူတို႔ဟာ ရန္သူေတြ မဟုတ္ၾကဘူးဆိုတာ သတိခ်ပ္သင့္ပါတယ္။ တူညီတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္တယ္္ဆိုတာကို သတိျပဳမိဖို႔ လိုုပါတယ္။ “တို႔ဟာ ျပည္သူအတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္ေနတာလား၊ တို႔အုပ္စု လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ႀကိဳးကိုင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတာလား” ဆိုတာပါပဲ။

ေဒါက္တာစိန္၀င္းရဲ႕ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ သက္သက္နဲ႔သာ အစိုးရအဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕ရမယ္ဆုိတဲ့ အေတြးအေခၚဟာ အျမင္ ေသြလြဲေနမႈသက္သက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ (၁၈) ႏွစ္ၾကာ ဘာမွတိုးတက္မႈကို မလုပ္ႏိုင္တဲ့ အေတြးအေခၚေပၚမွာ ရပ္တည္မႈဟာ ဦးစိန္၀င္းကို ေနရာၿမဲေစေရးကလြဲလို႔ တျခားရလဒ္မရွိပါဘူး။ ေဒါက္တာစိန္၀င္းက “အကယ္၍ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြအျပင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မဟုတ္တဲ့ သူေတြကိုပါေရာၿပီး အစုိးရဖြဲ႕ရင္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ဟာ ပ်က္ျပယ္သြားမယ္” လို႔ ျငင္းဆို ခုခံခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ္အေနနဲ႔ေတာ့ ဒီျငင္းဆိုခုခံမႈဟာ မွန္ကန္မႈမရွိတဲ့အျပင္ မခိုင္လံုပါဘူး။ NCGUB ကို ဦးေဆာင္ေနတဲ့ သူေတြကိုၾကည့္ရင္ ကိုေသာင္းထြန္းနဲ႔ ကိုေဇာ္ဦးတို႔ဟာ MP မဟုတ္တဲ့သူႏွစ္ဦး ဆိုတာကို ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကုိေသာင္းထြန္းဟာဆုိရင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မဟုတ္ေသာ္ျငားလည္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကဲ့သို႔ တာ၀န္ယူထားေတြကို ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္တယ္။ ဦးစိန္၀င္းကေတာ့ ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္မွာ ဘာတာ၀န္ကိုမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ယူၿပီး လုပ္ေနတာမရွိပါဘူး။ ကိုေဇာ္ဦးက Burma Fund ရဲ႕ ဒါ႐ိုက္တာႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကတာ အမ်ားအသိျဖစ္ပါတယ္။ ယခုေတာ့ သူရဲ႕ ဗဟုအဖြဲ႕ကို တည္ေထာင္ၿပီး တစင္ေထာင္ႏိုုင္တဲ့ အဆင့္ကို ရရွိသြားပါၿပီ။

ကိုေသာင္းထြန္းဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ ဥေရာပနဲ႔ အာရွႏိုင္ငံေတြကို ေလယဥ္ပ်ံနဲ႔ ဥဒဟုိ သြားလာလႈပ္ရွား ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုအခြင့္အေရးမ်ိဳးကို ဘယ္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မွ မရွိၾကပါဘူး။ ဒီလိုႀကီးမားတဲ့ တာ၀န္မ်ိဳးကို ဘယ္လိုလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ကိုမွ တာ၀န္ေပးျခင္းမခံခဲ့ၾကရပါဘူး။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္ေတြ၊ NCGUB ၀န္ႀကီးေတြထက္ ႀကီးမားတဲ့တာ၀န္ေပးအပ္မႈေတြကို တာ၀န္ခံလုပ္ေနတဲ့ ကိုေသာင္းထြန္း ေၾကာင့္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြရလဒ္ ပ်က္ျပယ္သြားၿပီလားလို႔ေမးရင္ အေျဖက မပ်က္ျပယ္ဘူးလို႔ ေျဖရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဦးစိန္၀င္းေျပာတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ မဟုတ္သူေတြ အစိုးရအဖြဲ႕ထဲမွာ ပါလာလို႔ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြ ရလဒ္ပ်က္ျပယ္သြားမယ္ဆိုရင္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ဟာ ကိုေသာင္းထြန္းရဲ႕ ကုလသမဂၢ တာ၀န္ခံ၊ ႏိုင္ငံျခားေရးတာ၀န္ခံ၊ ဘ႑ာေရးတာ၀န္ခံအျဖစ္ ဌာနသံုးခုကို တဦးတည္း ကိုင္စြဲၿပီး လုပ္ေနကတည္းက ပ်က္ျပယ္သြားၿပီလို႔ ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဦးစိန္၀င္းရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ဟာ လံုး၀ခိုင္မာမႈမရွိဘဲ “ငါေျပာသလိုလုပ္၊ ငါလုပ္သလိုမလုပ္နဲ႔” ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။

ဦးစိန္၀င္းတို႔ရဲ႕ အသစ္ထပ္ဖြဲ႕လိုက္တဲ့ NCGUB ထဲမွာ ယခင္လူေဟာင္းေတြ အားလံုးနီးနီး ျပန္ုပါလာခဲ့ၿပီး ေဒါက္တာစန္းေအာင္ တေယာက္ေတာ့ ျပဳတ္သြားခဲ့တာေတြ႕ရပါတယ္။ အသစ္၀န္ႀကီး လက္သစ္သံုးဦးမွာ ခြန္ျမင့္ထြန္း တေယာက္ကေတာ့ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို တာ၀န္ခံႏိုင္မႈ၊ ဂုဏ္သိကၡာရွိမရွိကို (Credentials Challenge) စိန္ေခၚမႈကို ဆက္လက္ ေထာက္ခံမဲေပးခဲ့ၿပီး အမတ္ ဦး၀င္းလႈိင္နဲ႔ ဦးထြန္း၀င္းကေတာ့ ယခင္ ေထာက္ခံခဲ့ရာက ဘက္ေျပာင္းၿပီး ဆန္႔က်င္မဲေပးလို႔ ၀န္ႀကီးေနရာကို ယူခဲ့ၾကတာ အမ်ားသိၿပီးျဖစ္လို႔ အထူးေျပာစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။

ဒီေနရာမွာ (၁၈) ႏွစ္လံုးလံုး ဘာမွ ထိေရာက္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ အုပ္စုအျပင္ ၎တုိ႔ရဲ႕ ေနာက္ (၃) ဦး ေပါင္းလိုက္တဲ့အဖြဲ႕ကုိၾကည့္ရင္ ကိုယ္ရပ္တည္ခ်က္ကို ၀န္ႀကီးေနရာနဲ႔လဲခဲ့တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဘယ္လိုေရွ႕ကို တုိးတက္ေအာင္လုပ္ၾကမလဲဆိုတာ ေမးရေတာ့မွာပါ။ ေရွ႕တိုးမယ့္ အရိပ္အေယာင္ေတာ့ မျမင္ဘူးလို႔ မွတ္ခ်က္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ဒပ္ဗလင္အစည္းအေ၀းမွာ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးမွာ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီတဲ့သူေတြကိုပါ အစိုးရထဲမွာ ထည့္သြင္းရမယ္ဆိုတဲ့ ေတာင္းဆိုမႈကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔အတြက္ အမတ္ ဦးပီတာလင္းပင္ကို ေကာ္မရွင္ ဥကၠ႒ ခန္႔အပ္လိုက္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယခုအခိ်န္အထိ ဒီေကာ္မရွင္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ သတင္းထုတ္ျပန္မႈကို NCGUB က မလုပ္ပါဘူး။ ခြန္ျမင့္ထြန္းအေနနဲ႔ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ ပါ၀င္ဖို႔အတြက္ ၀န္ႀကီးေနရာကို လက္ခံလိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီကိစၥကို သေဘာတူခဲ့တာ အခုမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ NCGUB စဖြဲ႕ကတည္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ၊ ဥကၠ႒ ဘရန္ဆိုင္းတို႔အားလံုး အစိုးရထဲမွာ ပါ၀င္ဖို႔ကိစၥမွာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ပဲ အရင္ဖြဲ႕ပါရေစ၊ ေနာက္မွ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ပါ၀င္ခြင့္ေပးပါမယ္ဆိုၿပီး စကားခံခဲ့တာ ရွိပါတယ္။ အခု (၁၈) ႏွစ္ရွိသြားၿပီး အေကာင္အထည္ေပၚမလာေသးပါဘူး။ ခြန္ျမင့္ထြန္းကို မက္လံုးေပးၿပီး အစိုးရအဖြဲ႕ကို တိုးခ်ဲ႕လုပ္ပါမယ္ဆုိေပမယ့္ လက္ေတြ႕လုပ္မွာလားဆိုတာ ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။

အခုအခ်ိန္ဟာ ၂၀၁၀ ကို တုိက္ဖို႔ လူသစ္၊ ေသြးသစ္ေတြကို တြန္းတင္ေပရမယ့္ အခ်ိန္ပါ။ ၂၀၁၀ ဟာ လပိုင္းသာလိုပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ေရွ႕ကေခါင္းေဆာင္ၿပီး တိုက္မယ့္ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ ေတြ ေပၚထြက္လာဖို႔ အထူးလိုအပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။

NCGUB ဟာ အမွန္တကယ္ တိုးခ်ဲ႕ဖို႔ စိတ္ဆႏၵရွိမယ္ဆုိရင္ NCGUB ၀က္ဆိုက္မွာ ဦးပီတာလင္းပင္ကို တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ႕ေပးလိုက္ေၾကာင္း၊ ၎ေကာ္မရွင္က (၂) လ (၃) လ အတြင္း တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားပါတဲ့ တိုးခ်ဲ႕ေရးကို လုပ္ေတာ့မွာျဖစ္ေၾကာင္း အမ်ားသိေအာင္ ေၾကညာသင့္ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို သိသူလူနည္းစုသာျဖစ္ေနတာမို႔ ဒါဟာ တကယ့္စိတ္ဆႏၵနဲ႔ သေဘာတူခဲ့ တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ငါတို႔ကို မဲေပးေအာင္ လွည့္စားလိုက္တာလား ဆိုတာ ေရွ႕လာမယ့္ သမုိင္းတေကြ႕မွာ ႀကံဳၾကရေတာ့မွာပါ။

တဖက္မွာလည္း NCUB ဟာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။ NCUB ရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ေတြနဲ႔ တာ၀န္ယူ ေျဖရွင္းၾကတဲ့ သူေတြၾကားမွာ အၿမီးအေမာက္ မတည့္တာေတြ ရွိေနပါတယ္။ တဦးက ေျပာတာတမ်ိဳး၊ ေနာက္တဦးက တမ်ိဳးနဲ႔ လူေတြကို စိတ္႐ႈပ္ေထြးေစခဲ့ပါတယ္။ NCUB အဖြဲ႕အတြင္းမွာ ေၾကညာခ်က္ တခုမထုတ္ခင္ အဖြဲ႕၀င္အားလံုးကို အသိေပးသင့္ပါတယ္။ ႀကိဳတင္ ညႇိႏႈိင္းသေဘာတူညီမႈေတြ ယူသင့္ပါ တယ္။ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ၿပီးမွ ဦးေဆာင္သူတခ်ိဳ႕ သိေတာင္ မသိလိုက္ရဘူးဆိုတာ အ႐ုပ္ဆိုးလွပါတယ္။ NCUB မွာ ျပည္တြင္းလႈပ္ရွားမႈအတြက္ People Defiance Committee (PDC) ဖြဲ႕ထားၿပီး NCUB ထဲမွာပါတဲ့ FDB ကသူတို႔ ခုႏွစ္ဖြဲ႕အေနနဲ႔ လူထုလႈပ္ရွားမႈအတြက္ Committee for Mass Movement (CMM) ထပ္ၿပီးဖြဲ႕ျပန္ပါတယ္။ အဓိက က အိမ္ႀကီးထဲမွာ အိမ္ငယ္ေဆာက္သလိုျဖစ္ေနေတာ့ ျပည္တြင္းလုပ္ငန္းေတြကို ထိေရာက္ေအာင္ NCUB အေနနဲ႔ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ျပည္တြင္းကိစၥအတြက္ သီးျခား (Proposal) စာတမ္းတင္ ေတာင္းမႈေတြျဖစ္ေနခဲ့တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးကို ေရွာင္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ NCUB အေနနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အေျခခံဥပေဒ (Constitution) ထဲမွာ သီးျခားလုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိေစရ၊ လုပ္ခ်င္လွ်င္ NCUB မွ ထြက္၍ လုပ္ႏိုင္သည္ဟု ဆိုလွ်င္ လုပ္ငန္း႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ား ရွင္းသြားႏိုင္ပါသည္။

က်ေနာ္အေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ကို က်င့္သံုးေနတဲ့ အေမရိကန္၊ အဂၤလန္၊ ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမနီ၊ ေနာ္ေ၀း၊ ဆြီဒင္၊ ဒိန္းမတ္၊ ေဟာ္လန္ စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ သမၼတေတြ၊ ၀န္ႀကီးေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေပးထားတယ္ဆိုတာ ေလ့လာၿပီး လိုက္နာက်င့္သံုးသင့္တယ္လို႔ အႀကံျပဳခ်င္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္တဦးကို သက္တမ္း (၂) ဆက္ထက္ ပိုၿပီးေရြးခ်ယ္ခံပိုင္ခြင့္ ေပးမထားပါဘူး။ ဒါဟာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လူတဦးတေယာက္ဟာ သက္တမ္း (၂) ဆက္ထက္ပိုၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့ရင္ သူ႔ရဲ႕ အသိုင္းအ၀န္းအေဆာက္အအံုဟာ ထုထည္နဲ႔ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး အာဏာရွင္ ဘ၀ကို ေျပာင္းႏိုင္တဲ့အတြက္ အေျမာ္အျမင္ရွိစြာနဲ႔ (၂) ဆက္ထက္ပိုၿပီး အေရြးမခံရလို႔ သတ္မွတ္ေပးထားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သက္တမ္း (၂) ဆက္ထက္ပိုၿပီး တာ၀န္ယူခြင့္မရတဲ့အတြက္ ေနာင္တက္လာမယ့္ ေသြးသစ္ေတြအတြက္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ အခြင့္အေရးေပးထားတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ကို မက်င့္သံုးတဲ့ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ အာဏာရွင္ေတြဟာ သက္တမ္း တေလွ်ာက္ ေနရာယူထားျခင္းျဖင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္မႈကို လက္ခံၿပီး အာဏာၿမဲေရးကို တည္ေဆာက္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို တည္ေဆာက္ခ်င္ၾကတယ္ဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ကို အူထဲအသည္းထဲက ယံုၾကည္ၿပီး လက္ေတြ႕က်င့္သံုးၾကဖို႔လည္း လိုပါတယ္။

ဦးစိန္၀င္းအေနနဲ႔ NCGUB ကို လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မဟုတ္သူမ်ား မထည့္ဘဲထားျခင္းဆိုတဲ့ (Exclusive policy) ေပၚလစီကိုေျပာင္းၿပီး အားလံုးပါ၀င္ႏိုင္တဲ့ (All Inclusive policy) ေပၚလစီကို ေျပာင္းလဲက်င့္သံုးျခင္း ျဖင့္ ကြဲျပားေနတဲ့ အုပ္စုအားလံုးကို စုစည္းႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကမွတဆင့္ ပြဲဦးထြက္တုိက္ပြဲကို ညီၫြတ္တဲ့ တပ္ေပါင္းစုတခုအေနနဲ႔ ၂၀၁၀ ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ တိုက္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၀ လြန္ကာလမွာ ဒီမိုကေရစီကို ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ား အားလံုးအတြက္ ထူေထာင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

NCGUB နာမည္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ NUG နာမည္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အစိုးရအတြင္းမွာ တကယ္ေရွ႕ေဆာင္ လုပ္ႏိုင္မယ့္သူေတြ၊ လုပ္ရဲတဲ့သူေတြ ပါ၀င္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႕ဟာ ၀ါရွင္တန္မွာ (၃) ေယာက္၊ ယိုးဒယားမွာ (၃) ေယာက္၊ အိႏၵိယမွာ (၁) ေယာက္ ပံုစံမ်ားနဲ႔ ဘယ္လိုမွ အလုပ္မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ထိေရာက္စြာ ဦးေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ အစိုးရအဖြဲ႕ကို ၀ါရွင္တန္မွာ အားလံုးေနၿပီး လုပ္ခ်င္လုပ္၊ ဒါမွမဟုတ္ မဲေဆာက္၊ ခ်င္းမိုင္ လိုေနရာမ်ိဳးမွာ ႐ံုးထိုင္ၿပီး တစုတစည္းတည္း လုပ္ႏိုင္ဖို႔လိုပါတယ္။ ကတ္ဘိနက္အဖြဲ႕ဟာ အၿမဲတမ္း အစည္းအေ၀းလုပ္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တိုင္ပင္ေနၾကဖို႔ အထူးအေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုပံုစံေျပာင္းၾကမလဲဆုိတာကို စဥ္းစားၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရပါလိမ့္မယ္။

NCGUB, NCUB, DAB, ABSDF, DPNSစတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြအားလံုးမွာ ၎အဖြဲ႕အစည္းမ်ားရဲ႕ အေျခခံဥပေဒမွာ မည္သူမွ ေခါင္းေဆာင္မႈကို သက္တမ္း (၂) ဆက္ထက္ပို၍ ထမ္းေဆာင္ခြင့္ မရွိေစရ ဆိုသည့္ အခ်က္ကို ထည့္ထားျခင္းျဖင့္ အရည္အခ်င္းရွိသူ ေနာက္လူ၊ လူသစ္မ်ားကို တက္လမ္းဖြင့္ေပးရာ ေရာက္တဲ့အျပင္ ပုဂၢိဳလ္ေရးလက္၀ါးႀကီးအုပ္၊ အုပ္စုဖြဲ႕မႈမ်ိဳးကို ေက်ာ္လႊားတိုက္ဖ်က္ႏို္င္မွာျဖစ္သလို ဒီေခါင္းေဆာင္က ေအာင္ျမင္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ရင္ ေခါင္းေဆာင္သစ္ကို ေရြးၿပီး လုပ္ခြင့္ေပးျခင္းျဖင့္ လူမွန္ေနရာမွန္မ်ားကို ဖန္တီးခြင့္ရရွိလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ရာသက္ပန္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ကင္းေပ်ာက္၍ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ကို ေလးစားလိုက္နာက်င့္သံုးေသာ ေခါင္းေဆာင္သစ္မ်ား ေပၚထြန္းေရးကို ေရွး႐ႈလ်က္။

Source: http://www.khitpyaing.org/articles/February_09/11-2-09b.php